Elden Ring: Demi-Human Queen Maggie (Hermit Village) Boss Fight

همانطور که احتمالاً می‌دانید، غول‌ها در بازی Elden Ring به سه دسته تقسیم می‌شوند. از پایین‌ترین به بالاترین: غول‌های میدانی، غول‌های دشمن بزرگ‌تر و در نهایت نیمه‌خدایان و افسانه‌ها.

ملکه نیمه‌انسان مگی در پایین‌ترین سطح، یعنی غول‌های میدانی، قرار دارد و در نزدیکی روستای هرمیت در کوه گلمیر یافت می‌شود. مانند اکثر غول‌های کوچک‌تر بازی، این یکی اختیاری است به این معنی که برای پیشبرد داستان اصلی نیازی به شکست دادن آن ندارید.

در واقع من برای این باس بودن آماده نبودم. داشتم سمت آفتابی کوه گلمیر را کاوش می‌کردم که به گروهی از جادوگران برخوردم که دور یک موجود غول‌پیکر ایستاده بودند. خودم را سرزنش می‌کنم که از دور متوجه تاج روی سرش نشدم، چون وقتی نزدیک‌تر شدم، اعلیحضرت ملکه دردسرساز من بلند شد و شروع به دعوا کرد.

این می‌توانست به راحتی برای من به یک حمله پانیک ختم شود، اما خوشبختانه احضار دوست خوبم، شوالیه اژدهای باستانی، کریستوف، را به دکمه وحشتم ربط دادم، بنابراین او را صدا زدم تا کمی از کتک خوردن را تحمل کند و کمی از گوشت لطیف خودم بگذرد، در عین حال از یک حادثه طولانی و شرم‌آورِ بی‌سرِ مرغِ بی‌سر جلوگیری کند. خب، تقریباً.

ملکه‌های نیمه‌انسان خیلی غول‌های سختی نیستند، اما این یکی به خاطر گروه جادوگرانی که دور و برتان هستند کمی پیچیده است. آن‌ها را می‌توان و باید سریع از بین برد، چون خیلی نرم و انعطاف‌پذیرند، اما از فاصله‌ی دور آسیب زیادی وارد می‌کنند. کریستوف در حالی که من می‌دویدم و جادوگران را از بین می‌بردم، ملکه‌ی بدخلق را به خوبی شکست داد.

البته، اینکه خودِ غول خیلی سخت نیست، مانع از این نمی‌شود که در هر صورت خرابکاری کنم و در بحبوحه نبرد بین چند سنگ گیر کنم، اما حداقل به نظر می‌رسید که این کار ضربه زدن به من را برای غول هم سخت‌تر می‌کرد، پس بیایید بگوییم که این کار را عمداً انجام دادم.

و حالا به جزئیات خسته‌کننده‌ی همیشگی در مورد شخصیتم می‌رسیم. من بیشتر به عنوان یک شخصیت با مهارت بالا بازی می‌کنم. سلاح سرد من نیزه شمشیر نگهبان با قدرت بالا و خاکستر جنگ سرد است. سپر من پوسته‌ی لاک‌پشت بزرگ است که بیشتر برای بازیابی استقامت از آن استفاده می‌کنم. وقتی این ویدیو ضبط شد، سطح من ۱۱۴ بود. فکر می‌کنم این برای این غول خیلی بالاست، احتمالاً باید مسیر پیشرفت متفاوتی را انتخاب می‌کردم. من همیشه دنبال نقطه‌ی ایده‌آلی هستم که نه حالت آسانِ خسته‌کننده باشد و نه آنقدر سخت که ساعت‌ها درگیر همان غول باشم ;-)