Elden Ring: Fallingstar Beast (South Altus Plateau Crater) Boss Fight

همانطور که احتمالاً می‌دانید، غول‌ها در بازی Elden Ring به سه دسته تقسیم می‌شوند. از پایین‌ترین به بالاترین: غول‌های میدانی، غول‌های دشمن بزرگ‌تر و در نهایت نیمه‌خدایان و افسانه‌ها.

هیولای سقوط‌کننده ستاره (Fallingstar Beast) در پایین‌ترین سطح، یعنی غول‌های میدانی (Field Bosses) قرار دارد و در دهانه‌ای در قسمت جنوبی فلات آلتوس، درست در جنوب دروازه‌های پایتخت، یافت می‌شود. این یک غول اختیاری است، به این معنی که برای پیشبرد داستان اصلی بازی نیازی به شکست دادن آن ندارید.

من در حال گشت و گذار در قسمت جنوبی فلات آلتوس بودم و می‌دانستم که یک غول در اطراف وجود دارد، اما برای رویارویی با آن در فضای باز و در دهانه‌ای کم‌عمق مانند این آماده نبودم، به همین دلیل است که هنگام شروع ویدیو، نبرد را از قبل خواهید دید. من به سادگی نتوانستم ضبط را شروع کنم تا اینکه آن جانور عظیم‌الجثه به من نزدیک شد.

طبق معمول، وقتی در خطر یا شک هستید، ابتدا در دایره‌ها بدوید، جیغ بزنید و فریاد بزنید، و سپس از تایچِ چاقوی سیاه کمک بخواهید، که بالاخره توانست مبارزه خوبی انجام دهد و مهارت‌هایش را نشان دهد.

من Fallingstar Beast را یکی از خطرناک‌ترین و آزاردهنده‌ترین غول‌های بازی می‌دانم، چون بسیار تهاجمی است، زیاد حمله می‌کند، رعد و برق شلیک می‌کند و صخره‌هایی را احضار می‌کند و اگر به او اجازه دهید، با آن موچین‌های بزرگ روی سرش شما را نیشگون می‌گیرد. و این نیشگون گرفتن را نه به آرامی، بلکه محکم انجام می‌دهد!

نه اینکه خیلی سخت باشد، مخصوصاً نه با کمک یک روح احضار شده، فقط یک مبارزه‌ی آزاردهنده با کلی اتفاقات است، بنابراین رسیدن به یک ریتم خوب خیلی آسان نیست. اما طبق معمول، همه ما می‌دانیم شخصیت اصلی این داستان کیست، بنابراین این هیولا در نهایت با نوک نیزه شمشیر به پایان خود رسید.

و حالا به جزئیات خسته‌کننده‌ی همیشگی در مورد شخصیتم می‌رسیم: من بیشتر به عنوان یک شخصیت با مهارت بالا بازی می‌کنم. سلاح سرد من نیزه شمشیر نگهبان با قدرت بالا و خاکستر جنگ سرد است. سلاح‌های دوربرد من کمان بلند و کمان کوتاه هستند. وقتی این ویدیو ضبط شد، سطح من ۱۰۶ بود. به نظرم این سطح برای این غول نسبتاً مناسب است، اگرچه اگر آمادگی بهتری داشتم، احتمالاً می‌توانستم آن را در سطح پایین‌تری هم شکست دهم. من همیشه دنبال نقطه‌ی ایده‌آلی هستم که نه حالت آسان و خسته‌کننده باشد و نه آنقدر سخت که ساعت‌ها درگیر همان غول باشم ;-)