تصویر: دم کردن با رازک خربزه Huell

این تصویر، لحظه‌ای آرام اما تعیین‌کننده در فرآیند دم‌آوری را به تصویر می‌کشد، لحظه‌ای که ترکیبی از دقت، سنت و هنر را در قلب آبجوی دست‌ساز به تصویر می‌کشد. روی یک پیشخوان استیل ضد زنگ براق، یک لیوان شیشه‌ای بلند قرار دارد که تا لبه پر از مخروط‌های رازک خربزه هیول است. رنگ سبز تازه و پر جنب و جوش آنها، سرزندگی را می‌تاباند، هر مخروط به طور کامل با برگچه‌های کاغذی که از لوپولین گرانبهای درون خود محافظت می‌کنند، لایه‌بندی شده است. خود لیوان به نوعی ویترین تبدیل می‌شود، ظرفی که نه تنها فراوانی رازک‌ها، بلکه اهمیت آنها را به عنوان روح معطر فرآیند دم‌آوری برجسته می‌کند. حتی در این تصویر ثابت، تقریباً می‌توان تصور کرد که عطر آنها به سمت بالا جریان می‌یابد - دسته گلی مست‌کننده از خربزه عسلی، توت فرنگی رسیده و رایحه‌های ظریف میوه‌های گرمسیری که این نوع آبجو به خاطر آنها بسیار مشهور است.

در کنار لیوان، دستان یک آبجوساز در حال کار است، او با دقت دسته‌ای از مخروط‌های رازک را بلند کرده و آنها را در کتری دم‌آوری که منتظر است، قرار می‌دهد. کتری، با بدنه فولادی صیقلی و لوله کاربردی‌اش، نور طلایی گرمی را که اتاق را روشن می‌کند، منعکس می‌کند و درخشش‌های کوچکی را از سطح صاف خود به نمایش می‌گذارد. خود این عمل عمدی است و بر اهمیت زمان‌بندی و دقت در افزودن رازک تأکید می‌کند. اگر خیلی زود باشد، رازک‌ها تلخی شدیدی به قهوه می‌دهند؛ اگر خیلی دیر باشد، عطر لطیف آنها در معرض خطر از بین رفتن قرار می‌گیرد. در اینجا، با دقت کنترل‌شده حرکت آبجوساز، صحنه نه تنها تخصص فنی، بلکه احترام ناگفته‌ای را برای این ماده نشان می‌دهد. هر افزودن نشان دهنده یک انتخاب است، تعادلی بین علم و هنر، بین آنچه آبجو هست و آنچه خواهد شد.

پس‌زمینه، داستان دم کردن را فراتر از این مرحله‌ی واحد گسترش می‌دهد. ردیف‌هایی از بشکه‌های چوبی در امتداد دیوارها قرار دارند که میله‌های گرد آنها نشان دهنده‌ی سال‌ها صبر و آزمایش است. این ظروف یادآور سنت و تاریخ هستند و یادآوری می‌کنند که دم کردن قهوه نه تنها در مورد نتایج فوری، بلکه در مورد زمان، تحول و انتظار نیز هست. مخازن تخمیر از جنس استیل ضد زنگ در همان نزدیکی قرار دارند، که در مقابل بشکه‌های مدرن قرار دارند و قابلیت اطمینان و کنترلی را که دم کردن قهوه‌ی معاصر طلب می‌کند، ارائه می‌دهند. این مخازن در کنار هم، فضایی را ایجاد می‌کنند که پلی بین قدیم و جدید ایجاد می‌کند و این عمل کوچک افزودن رازک را در چارچوب وسیع‌تری از فرآیندی قرار می‌دهد که در طول قرن‌ها تکامل یافته و در عین حال آداب و رسوم اساسی خود را حفظ کرده است.

نورپردازی صحنه با فضای آن عجین شده و همه چیز را در درخششی گرم و طلایی فرو می‌برد که هم گرمای واقعی و هم استعاری دم کردن قهوه را منعکس می‌کند. این نورپردازی سطوح فولادی را نرم می‌کند، تُن چوب‌های بشکه‌ها را غنی‌تر می‌کند و سبزی رازک‌ها را تقریباً درخشان می‌سازد. سایه‌ها به آرامی روی دستان آبجوساز می‌افتند و بر صمیمیت لحظه تأکید می‌کنند، در حالی که انعکاس نور در کتری حس زندگی و انرژی ایجاد می‌کند، گویی خود ظرف آماده است تا مواد خام را به چیزی بزرگتر تبدیل کند.

این تصویر، بیش از آنکه صرفاً تصویری از تجهیزات دم‌آوری باشد، قلب این حرفه را به تصویر می‌کشد. دم‌آوری نه تنها در مورد فولاد ضد زنگ و ظروف شیشه‌ای است، و نه حتی در مورد رازک و مالت به صورت جداگانه. این تصویر در مورد هم‌افزایی بین عناصر است: کشاورزی که رازک را پرورش داده، آبجوسازی که آنها را انتخاب و اندازه‌گیری می‌کند، تجهیزاتی که هم فرآیند را در بر می‌گیرد و هم شکل می‌دهد، و سنت‌هایی که بر هر تصمیمی تأثیر می‌گذارند. رازک‌های خربزه هیول در مرکز این صحنه، نمادی از خلاقیت و نوآوری در دم‌آوری مدرن هستند، گونه‌ای که طعم‌هایی متمایز از کاج و مرکبات گونه‌های قدیمی رازک ارائه می‌دهد. آنها نمادی از تمایل آبجوساز به آزمایش، فراتر رفتن از مرزها و خلق آبجوهایی هستند که شگفت‌زده و لذت‌بخش باشند.

این تصویر حس انتظار را در بیننده ایجاد می‌کند. رازک‌ها تازه اضافه شده‌اند، کتری تازه کار خود را شروع کرده است. بشکه‌ها و مخازن در پس‌زمینه به ما یادآوری می‌کنند که این تنها آغاز یک سفر طولانی است، سفری که آبجو را از طریق تخمیر، بلوغ و در نهایت به لیوان منتقل می‌کند. اما اینجا، در این لحظه، تمام آن پتانسیل در مخروط‌های سبز رنگی که از دست به کتری می‌لغزند، در عطری که در هوا معلق است، و در فداکاری آرام یک آبجوساز که با شور و دقت یک حرفه قدیمی را تمرین می‌کند، متمرکز شده است.

تصویر مربوط به: رازک در دم کردن آبجو: خربزه هیول