تصویر: هاپ تازه موتوئکا

این تصویر، جوهره رازک‌های موتوئکا را به گونه‌ای به تصویر می‌کشد که هم زیبایی طبیعی آنها و هم اهمیتشان در تولید آبجو را به تصویر می‌کشد. در پیش‌زمینه، یک مخروط رازک به صورت عمودی بر روی یک سطح چوبی روستایی قرار گرفته و با براکته‌های کاملاً لایه لایه خود توجه را به خود جلب می‌کند. هر فلس مانند کاشی‌های یک سقف باستانی به سمت بیرون خمیده شده و در الگویی پیچیده که هم از شکنندگی و هم از مقاومت حکایت دارد، روی هم قرار گرفته است. رنگ سبز پر جنب و جوش زیر نور ملایم طبیعی می‌درخشد و بافت‌های ظریف و برآمدگی‌های ظریف مخروط را برجسته می‌کند. به نظر می‌رسد سطح آن تقریباً با حضور پنهان غدد لوپولین در درونش می‌درخشد - آن مخازن طلایی روغن‌ها و رزین‌های معطر که رازک را به یکی از ارزشمندترین مواد اولیه در ساخت آبجو تبدیل می‌کنند. ساقه مخروط، که هنوز سالم است، به برداشت اخیر آن اشاره دارد، گویی تازه از بوته چیده شده و برای تحسین در اینجا قرار داده شده است.

در اطراف مخروط مرکزی، چندین مخروط دیگر به طور پراکنده در سطح چوبی قرار دارند. قرارگیری آنها طبیعی و تقریباً تصادفی به نظر می‌رسد، اما در کنار هم ریتمی از فرم و سایه ایجاد می‌کنند که چشم بیننده را به عمق ترکیب می‌کشاند. چوب زیر آنها، که کهنه و با رنگ گرم است، تضاد لمسی با برگچه‌های ظریف و کاغذی مخروط‌ها ایجاد می‌کند. سایه‌های ملایم به آرامی در اطراف هر رازک قرار می‌گیرند و آنها را در فضا قرار می‌دهند و حضور سه‌بعدی آنها را تقویت می‌کنند. این مخروط‌ها، اگرچه نسبت به مخروط با فوکوس دقیق، در درجه دوم اهمیت قرار دارند، اما همچنان همان سرزندگی پر جنب و جوش را دارند و خطوط کمی محو آنها، فراوانی برداشت و لحظه زودگذر تازگی را که باید برای دم کردن حفظ شود، نشان می‌دهد.

فراتر از سطح چوبی، صحنه به گستره‌ای مبهم از تپه‌های غلتان باز می‌شود، چشم‌اندازی روستایی که دره‌های حاصلخیز نیوزیلند را که رازک‌های موتوئکا در آن رشد می‌کنند، تداعی می‌کند. سبزی‌های دور و آبی‌های ملایم تپه‌ها، با مهی از عمق و فاصله، به طور یکپارچه در یکدیگر ادغام می‌شوند. این پس‌زمینه نه تنها رازک‌ها را در خاستگاه خود قرار می‌دهد، بلکه حس آرامش و ارتباط با زمین را نیز منتقل می‌کند. این به بیننده یادآوری می‌کند که هر مخروط رازک داستان محیط خود - خاک، آب و هوا، مراقبت از پرورش‌دهندگان - را در خود حمل می‌کند که همه اینها با هم ترکیب می‌شوند تا طعم متمایزی را ایجاد کنند که آبجوسازان و نوشیدنی‌ها آن را گرامی می‌دارند.

نورپردازی در تصویر ملایم و پراکنده است و به آرامی هم در میان رازک‌ها و هم در میان مناظر پخش می‌شود. این نورپردازی، حال و هوایی گرم اما کم‌رنگ ایجاد می‌کند و به جای دراماتیک کردن صحنه، بر اصالت طبیعی آن تأکید دارد. این نور، جزئیات ظریف مخروط‌های رازک را آشکار می‌کند و در عین حال، نوعی آفتاب ملایم بعدازظهر را که مزارع رازک را در زمان برداشت غرق می‌کند، تداعی می‌کند. این نور نه تنها سرزندگی لحظه حال را نشان می‌دهد، بلکه چرخه جاودان کشت و تولید را نیز القا می‌کند، جایی که هر برداشت، هم پایان و هم آغاز را نشان می‌دهد.

این عناصر بصری در کنار هم، ترکیبی را تشکیل می‌دهند که هم صمیمی و هم گسترده است. در یک سطح، مخروط رازک با فوکوس دقیق در پیش‌زمینه، جهان کوچک را ستایش می‌کند - زیبایی پیچیده یک مخروط واحد، بافت‌های آن، تازگی آن، روغن‌های پنهان آن. در سطح دیگر، تپه‌های محو در دوردست، روایت را به بیرون گسترش می‌دهند و آن مخروط را در چشم‌انداز وسیع‌تر و سنت پرورش رازک نیوزیلند قرار می‌دهند. سطح چوبی بین آنها مانند پلی عمل می‌کند و رازک‌ها را در لمس و صنایع دستی انسان قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که آنها صرفاً محصولات کشاورزی نیستند، بلکه موادی هستند که برای تغییر شکل در کارخانه آبجوسازی در نظر گرفته شده‌اند.

برداشت کلی، برداشتی از احترام و امکان است. مخروط‌های رازک موتوئکا به عنوان گنجینه‌هایی درخشان از سرزندگی، در تعادل بین دنیای طبیعی و هنر دم‌آوری، ارائه شده‌اند. عطر آنها - که در اینجا به صورت مرکبات درخشان، میوه‌های گرمسیری نرم و طعم‌های گیاهی تصور شده‌اند - به نظر می‌رسد آماده‌اند تا از قاب بیرون بپرند و منتظرند تا توسط دست یک آبجوساز آزاد شوند. منظره پشت سر آنها زمزمه‌هایی از اصالت و سنت را در خود دارد، در حالی که سطح چوبی زیرین به هنر انسانی که سفر آنها را تکمیل خواهد کرد، اشاره دارد. به این ترتیب، عکس فقط تصویری از رازک نیست، بلکه تصویری از نقش آنها در آبجو است: پلی بین خاک و شیشه، بین مزرعه و طعم، بین سخاوت طبیعت و لذت انسانی.

تصویر مربوط به: رازک در تولید آبجو: Motueka