تصویر: یاکیما خوشه خشک هاپینگ

این عکس لحظه‌ای از دقت و صمیمیت در فرآیند دم کردن را به تصویر می‌کشد و بر ماده اولیه ضروری که بسیاری از آبجوها را تعریف می‌کند، تمرکز دارد: مخروط رازک. در سراسر سطح میز کار، تپه‌ای از رازک‌های خوشه‌ی یاکیمای تازه برداشت شده، با اشکال مخروطی شکل که با فلس‌هایی لایه لایه و در سایه‌های سبز پر جنب و جوش می‌درخشند، پخش شده است. مخروط‌ها جمع و جور اما ظریف هستند و براکته‌های روی هم افتاده آنها به صورت مارپیچ‌های محکم چیده شده‌اند که نشانه‌های ظریفی از لوپولین طلایی نهفته در داخل را نشان می‌دهد. لوپولین، آن غبار گرانبهای رزین‌ها و روغن‌ها، در جایی که یکی از مخروط‌ها به آرامی شکافته می‌شود، قابل مشاهده است و با رنگی ملایم و کهربایی می‌درخشد که هنگام آزاد شدن در دم کردن، عطر مرکبات، ادویه و رزین را نوید می‌دهد. هر رازک در این توده، گواهی بر میراث کشاورزی دره یاکیما است که زیر آفتاب مداوم رشد کرده و قبل از برداشت برای لحظاتی مانند این، تا بلوغ پرورش یافته است.

تمرکز اصلی تصویر بر دست آبجوساز است که با دقت و تأمل، یک مخروط را از میان انبوهی از مخروط‌ها برمی‌دارد. این حرکت، نشان از احترام و مهارت دارد و بر رابطه نزدیک بین مهارت انسانی و نعمت‌های طبیعی تأکید می‌کند. دست، رازک را به آرامی در آغوش گرفته است، گویی از شکنندگی آن آگاه است، اما با اعتماد به نفس کسی که عمیقاً با این فرآیند آشناست. این تعادل ظرافت و اطمینان، خود هنر آبجوسازی را منعکس می‌کند، جایی که علم و شهود در کنار هم برای خلق آبجوهایی با پیچیدگی و شخصیت کار می‌کنند. ظرف استیل ضد زنگ باز در کنار دست، منتظر دریافت رازک‌های انتخاب شده است و سطح صیقلی آن، درخشش ضعیفی را در زیر نور ملایم و پراکنده منعکس می‌کند. درب باز، نشان‌دهنده فوریت و آمادگی برای افزودن این مخروط‌های تازه به فرآیند دم‌آوری است، به احتمال زیاد برای رازک خشک - مرحله‌ای که ویژگی‌های جسورانه و معطر را بدون افزودن تلخی به آن منتقل می‌کند.

در میانه تصویر، درخشش کم‌رنگ ظرف در تضاد با بافت‌های ارگانیک رازک‌ها قرار دارد و گفتگوی بین سنت و مدرنیته، طبیعت و فناوری را تقویت می‌کند. ظرف فلزی، تمیز و کاربردی، به عنوان ابزاری دقیق عمل می‌کند و تضمین می‌کند که هر رازک اضافه شده، سنجیده، زمان‌بندی شده و هدفمند باشد. پس‌زمینه تار، حواس‌پرتی را از بین می‌برد و تمرکز بیننده را بر خود رازک‌ها و عمل انتخاب محدود می‌کند. این انتخاب ترکیبی بر صمیمیت لحظه تأکید می‌کند و تقریباً بیننده را دعوت می‌کند تا انفجار عطری را که هنگام فشردن آرام قیف توسط سازنده بین انگشتانش رخ می‌دهد، تصور کند - آزاد شدن کاج، مرکبات و ته‌رنگ‌های خاکی که هوا را پر می‌کنند. گویی این تصویر نه تنها آنچه دیده می‌شود، بلکه آنچه در اتاق بو و احساس می‌شود را نیز به تصویر می‌کشد.

نورپردازی در سراسر صحنه نرم و گرم است و هایلایت‌های ملایمی را در سراسر رازک‌ها و دست آبجوساز ایجاد می‌کند، در حالی که سایه‌های عمیق‌تری برای ایجاد بافت و عمق باقی می‌گذارد. این نور فضایی را ایجاد می‌کند که هم جذاب و هم محترمانه به نظر می‌رسد، تقریباً گویی یک آیین آرام است تا یک مرحله فنی در تهیه آبجو. رازک‌ها در اینجا نه صرفاً به عنوان مواد تشکیل دهنده، بلکه به عنوان گنجینه‌هایی - هدایای سرزمینی که با دقت در هنر آبجوسازی گنجانده شده‌اند - مورد تجلیل قرار می‌گیرند. برداشت کلی، مراقبت، صبر و احترام به سنت است و رازک‌های خوشه یاکیما به عنوان قهرمانان طعم و عطر در مرکز صحنه قرار دارند. این عکس به بیننده یادآوری می‌کند که در پشت هر پیمانه آبجو، لحظات بی‌شماری از چنین دستکاری متفکرانه‌ای نهفته است، جایی که فراوانی کشاورزی توسط دستان انسان به هنر مایع تبدیل می‌شود.

تصویر مربوط به: رازک در آبجوسازی: خوشه یاکیما