تصویر: دم کردن با مالت شکلات کمرنگ

این تصویر، فضای جاودان یک آبجوسازی سنتی را به تصویر می‌کشد، جایی که هنر، علم و آیین در یک عمل واحد آفرینش ادغام می‌شوند. در قلب آن، یک کتری مسی باشکوه قرار دارد که شکل منحنی آن زیر نور کم به آرامی می‌درخشد. این ظرف که در اثر سال‌ها استفاده و مراقبت صیقل داده شده است، هم زیبایی و هم کاربرد را به نمایش می‌گذارد، و قسمت گنبدی شکل گرد آن، بخار را به آرامی و با روبان‌های پیچ‌خورده‌ای که در سایه‌های گرم اتاق پراکنده می‌شوند، به سمت بالا هدایت می‌کند. آن مهِ در حال افزایش، چیزی بیش از بخار است - عطر مست‌کننده‌ی مالت شکلات کم‌رنگ، غنی از نت‌های نان تست شده، کاکائوی لطیف و نشانه‌هایی از آجیل بو داده را با خود حمل می‌کند. حتی بدون صدا، تقریباً می‌توان جوشش ملایم درون، تبدیل مداوم دانه و آب ساده به آغاز آبجو را حس کرد.

در اطراف کتری، کف زمین داستان خودش را روایت می‌کند. دانه‌های مالت شکلات کم‌رنگ روی تخته‌های چوبی پراکنده شده‌اند، رنگ‌های گرم و خاکی آنها، درخشش کهربایی را که فضا را پر کرده است، منعکس می‌کند. هر دانه از فرآیند برشته‌کاری که به آن عمق و پیچیدگی بخشیده، تعادلی بین شیرینی و برشته‌کاری که به زودی طعمی لایه لایه به نوشیدنی می‌بخشد، سخن می‌گوید. حضور آنها روی زمین بی‌نظم نیست، بلکه نمادین است، یادآوری آرامی از ماده اولیه در ابتدای دم‌آوری، تضادی لمسی با درخشندگی صاف ظرف فلزی که در بالای آن قرار دارد.

نورپردازی در کارخانه آبجوسازی عمداً ملایم است و از چند چراغ معلق در بالای سر تأمین می‌شود. درخشش طلایی آنها، حوضچه‌هایی از نور ایجاد می‌کند که سطوح مسی را برجسته می‌کند در حالی که بخش زیادی از اتاق را در سایه قرار می‌دهد، یک اثر سایه روشن که فضای احترام آرام را تقویت می‌کند. این تعامل نور و تاریکی، چشم را به طور طبیعی به سمت کتری جلب می‌کند و آن را به نقش مرکزی، یک محراب کاربردی که در آن صنایع دستی آشکار می‌شوند، ارتقا می‌دهد. هوا نه تنها از بخار، بلکه از انتظار خلقت، گرم و غلیظ به نظر می‌رسد، گویی خود اتاق نفس خود را حبس کرده و منتظر مرحله بعدی این فرآیند است.

در یک طرف، استاد آبجوسازی ایستاده است، شخصیتی که با صبر و دقت تعریف می‌شود. او با لباس کار تیره و پیشبند و کلاهی که نگاهش را از چراغ‌های بالای سر می‌پوشاند، با دقت به کتری نگاه می‌کند. حالت او نشان از هوشیاری آرام دارد، دستانش شل در هم گره شده‌اند و پیشرفت را نه تنها با ابزار، بلکه با خرد انباشته شده از تجربه می‌سنجد. در این لحظه، او مظهر اتحاد سنت و تکنیک است و مشاهده دقیق را با غریزه‌ای که از طریق دسته‌های بی‌شماری صیقل داده شده است، متعادل می‌کند. هر جزئیاتی مهم است - عطری که از کتری بلند می‌شود، سرعت بخار، زمزمه ضعیف فرآیند پنهان در ظرف مسی.

خود اتاق در زمان معلق به نظر می‌رسد، گویی این صحنه می‌تواند به همان اندازه که به گذشته تعلق دارد، به زمان حال نیز تعلق داشته باشد. دم کردن قهوه همیشه چیزی بیش از یک فرآیند مکانیکی بوده است؛ این یک آیین، فرهنگ و هنر است که در قرن‌ها تاریخ بشر تنیده شده است. کتری‌های مسی که در نور کم به گرمی می‌درخشند، نمادهایی از تداوم هستند، شکل‌های گرد آنها در طول نسل‌ها بدون تغییر باقی مانده و شیوه مدرن را به سنت باستانی پیوند می‌دهند. در انحناها و پرچ‌های آنها داستان صنایع دستی نهفته است که در برابر منسوخ شدن مقاومت می‌کنند و نه تنها به دلیل کارایی، بلکه به دلیل ارتباط حسی که بین دم‌کننده، مواد و محصول برقرار می‌کنند، رونق دارند.

آنچه از این عکس برمی‌آید، صرفاً تصویری از تجهیزات دم‌آوری نیست، بلکه تجلیلی از تعادل ظریفی است که خودِ آبجو را تعریف می‌کند. مالت پراکنده به خامیِ فرآیند اشاره دارد، در حالی که بخاری که از کتری بلند می‌شود، از دگرگونی سخن می‌گوید، و تمرکز آرامِ استادِ دم‌آوری، نمادی از لمس انسانی است که همه چیز را به هم پیوند می‌دهد. بازیِ نور، سایه و مس، حال و هوایی ایجاد می‌کند که هم تأمل‌برانگیز و هم زنده است، یادآوری می‌کند که دم‌آوری همزمان روشمند و جادویی است. هر جزئیات در صحنه، روایتی از انتظار را به تصویر می‌کشد، جایی که پاینت نهایی هنوز قابل مشاهده نیست، اما از قبل در روح وجود دارد و منتظر آشکار شدن است.

تصویر مربوط به: دم کردن آبجو با مالت شکلات کمرنگ