تصویر: کاسکید، سنتنیال و اطلس هاپس

این عکس، یک طبیعت بی‌جانِ غنی و پرجزئیات است که هم از مواد خامِ دم‌آوری و هم از هنری که آنها را به چیزی والاتر ارتقا می‌دهد، سخن می‌گوید. در پیش‌زمینه، مجموعه‌ای از مخروط‌های رازک با دقت روی یک سطح چوبی روستایی چیده شده‌اند، شکل‌ها و رنگ‌های آنها، مطالعه‌ی دقیق را می‌طلبد. برخی از مخروط‌ها سبز روشن و پر جنب و جوش هستند، برگچه‌های آنها تازه و لایه لایه هستند، در حالی که برخی دیگر به رنگ طلایی کم‌رنگ‌تری متمایل هستند که یا نشان‌دهنده‌ی گونه‌ی متفاوتی هستند یا مخروط‌هایی در مرحله‌ی کمی متفاوت از عمل‌آوری. آنها در کنار هم، یک گفتگوی بصری تشکیل می‌دهند، طیفی از امکانات که به تنوع قابل توجه در دنیای رازک اشاره دارد. هر مخروط منحصر به فرد است، با این حال، همه ساختار مخروطیِ مشخصی را که رازک‌ها را بسیار متمایز می‌کند، به اشتراک می‌گذارند، برگ‌های روی هم افتاده‌ی آنها شبیه فلس‌های یک مصنوع گیاه‌شناسی باستانی است که به همان اندازه که برای زیبایی تراشیده شده‌اند، برای عملکرد نیز هستند.

نورپردازی طبیعی از کنار، این جزئیات را تقویت می‌کند و سایه‌های نرمی ایجاد می‌کند که به مخروط‌ها عمق می‌دهد و بافت‌های ظریف سطوح آنها را برجسته می‌کند. درخشش ملایم، حضور نور روز در نزدیکی را که از طریق پنجره فیلتر می‌شود، القا می‌کند و به ترکیب، گرما و اصالت می‌بخشد. سطح چوبی زیر رازک‌ها، با رگه‌ها و نقص‌هایش، صحنه را بیشتر در هنر روستایی تثبیت می‌کند و ارتباط لمسی بین کشاورز، آبجوساز و مواد تشکیل‌دهنده را تداعی می‌کند. این یک محیط بیش از حد صیقلی نیست، بلکه ریشه در فضاهای واقعی دارد که رازک‌ها در آن برداشت، دسته‌بندی و در نهایت به آبجو تبدیل می‌شوند.

در میانه تصویر، دو بطری شیشه‌ای تیره به صورت عمودی قرار گرفته‌اند و خطوط ساده و تمیز آنها تضاد چشمگیری با اشکال ارگانیک رازک‌ها ایجاد می‌کند. در پشت آنها، شکل گرد یک بشکه استیل ضد زنگ نمایان می‌شود که درخشش نقره‌ای آن بازتاب‌های ضعیفی از نور را به خود جذب می‌کند. این اشیاء هم نمادین و هم کاربردی هستند: بطری‌ها و بشکه‌ها نمایانگر ظروفی هستند که از طریق آنها، زحمت دم کردن آبجو با جهان به اشتراک گذاشته می‌شود، از چشیدن‌های کوچک گرفته تا گردهمایی‌های بزرگ. آنها پلی بین سفر از ماده خام روی میز تا آبجوی نهایی که در زمینه‌های بی‌شماری از آن لذت برده می‌شود، برقرار می‌کنند. حضور آنها در صحنه، رازک‌ها را نه تنها به فرآیند دم کردن آبجو، بلکه به فرهنگ خود آبجو - اجتماعی، جشنی و ماندگار - متصل می‌کند.

پس‌زمینه در یک محوشدگی ملایم محو می‌شود، اما عناصر به اندازه کافی قابل تشخیص هستند تا لحن را تنظیم کنند. دیوارهای آجری نمایان، جذابیت روستایی و صنعتی یک محیط آبجوسازی را نشان می‌دهند، نوعی فضا که در آن سنت و مدرنیته اغلب با هم تلاقی می‌کنند. لوله‌ها و تجهیزات دم‌آوری در فوکوس ملایمی قرار دارند و اشکال کاربردی آنها دقت فنی مورد نیاز در دم‌آوری را تقویت می‌کند، در حالی که دیوارهای آجری خشن، تاریخ طولانی این حرفه را به ما یادآوری می‌کنند. آنها در کنار هم، یکدیگر را متعادل می‌کنند و هم ریشه‌های جاودانه دم‌آوری و هم ابزارهای معاصری را که امروزه آن را ممکن می‌سازند، در بر می‌گیرند. این محوشدگی همچنین باعث می‌شود توجه بیننده به رازک‌های پیش‌زمینه جلب شود و در عین حال که نقش خود را در محیط بزرگتر نشان می‌دهند، نقطه کانونی باقی بمانند.

حال و هوای کلی اثر، حس احترام و تعادل را القا می‌کند. این تصویر با چیدمان برجسته‌ی رازک‌ها و احاطه‌ی آن‌ها با اشارات ظریف به مواد اولیه و محصولات نهایی، داستان کامل دم کردن آبجو را در یک قاب روایت می‌کند. چوب روستایی، بشکه‌ی صنعتی، بطری‌های شیشه‌ای و آجرکاری نمایان، همگی در اطراف رازک‌ها می‌چرخند و بر نقش محوری آن‌ها در شکل‌دهی به عطر، تلخی و طعم‌هایی که آبجو را تعریف می‌کنند، تأکید می‌کنند. این تصویری است که نه تنها بیننده را به مشاهده دعوت می‌کند، بلکه به تأمل نیز می‌انجامد و به ما یادآوری می‌کند که هر لیوان آبجو با چیزی فروتنانه و پیچیده مانند مخروط رازک آغاز می‌شود که توسط طبیعت پرورش یافته و توسط دست انسان پالایش یافته است.

تصویر مربوط به: رازک در دم کردن آبجو: اطلس