تصویر: برداشت مزرعه Horizon Hop

این تصویر بیننده را در قلب یک مزرعه رازک شکوفا در اوج تابستان، غرق در درخشش طلایی خورشید اواخر بعد از ظهر، غرق می‌کند. خوشه‌های سر به فلک کشیده رازک‌های Horizon در ردیف‌های منظمی قد برافراشته‌اند، شاخ و برگ‌های سبز و شاداب آنها دیوارهای زنده‌ای را تشکیل می‌دهند که با تقارنی ریتمیک تا دوردست‌ها امتداد می‌یابند. در پیش‌زمینه، خوشه‌های سنگین مخروط‌های رازک از تاک‌ها آویزان هستند، براکته‌های روی هم افتاده آنها تپل، صمغی و با رگه‌هایی از طلا لمس می‌شوند، زیرا نور خورشید از میان آنها عبور می‌کند. هر مخروط تقریباً درخشان به نظر می‌رسد، بافت ظریف کاغذی آن نور را به گونه‌ای جذب می‌کند که هم شکنندگی و هم غنا را نشان می‌دهد. این مخروط‌ها، پر از غدد لوپولین گرانبها، قلب معطر آبجوسازی هستند و روغن‌ها و اسیدهایی را در خود حمل می‌کنند که طعم و عطر متمایز آنها را به آبجو می‌بخشد. فراوانی محض محصول، هم مقیاس کشت رازک و هم صمیمیت مخروط‌های منفردی را که محصول را تشکیل می‌دهند، منتقل می‌کند.

در مرکز این تابلوی کشاورزی، دو آبجوساز که اکنون کشاورز شده‌اند، در میانه فعالیت خود، در حالی که با دقت تاک‌ها را بررسی می‌کنند، دیده می‌شوند. یکی از آنها کمی به سمت تاک‌ها خم می‌شود و به آرامی شاخ و برگ‌ها را از هم جدا می‌کند تا میزان رسیدگی رازک‌ها را بررسی کند، دستانش دقیق و ورزیده از سال‌ها تجربه است. دیگری مجموعه‌ای کوچک از مخروط‌های تازه چیده شده را در دست دارد و آنها را با دقت در دستانش می‌چرخاند، گویی آمادگی آنها را برای کوره می‌سنجد. حالات چهره و زبان بدن آنها، تمرکز و احترام را منتقل می‌کند و تلفیقی از سنت، هنر و دانش کشاورزی را که تعریف کشاورزی رازک است، مجسم می‌کند. اینها صرفاً کارگر نیستند، بلکه نگهبانان ماده‌ای هستند که پلی بین طبیعت و صنعت ایجاد می‌کند. حضور آنها به وسعت مزرعه جلوه‌ای انسانی می‌بخشد و آن را در کار آرام و دقیقی که زیربنای هر پیمانه آبجو است، قرار می‌دهد.

در پس‌زمینه، افق حیاط رازک جای خود را به نمادهای معماری تحول می‌دهد. در یک طرف، یک کوره سنتی رازک قرار دارد که سقف نوک‌تیز آن در برابر آسمان، سایه‌نمایی شده و قرن‌ها برداشت رازک را تداعی می‌کند که در آن رازک‌های تازه با دقت خشک می‌شدند تا قدرت خود را حفظ کنند. در نزدیکی، مخازن استیل ضد زنگ درخشان یک کارخانه آبجوسازی مدرن به چشم می‌خورند که فرم‌های استوانه‌ای آنها نور گرم را جذب می‌کنند و نشانگر دقت علم آبجوسازی معاصر هستند. این همنشینی سازه‌های قدیمی و جدید، یک قوس روایی ایجاد می‌کند که در سراسر تصویر امتداد دارد: از زمین و تاک‌ها، تا برداشت و نگهداری، تا کارخانه آبجوسازی که در آن مخروط‌های خام به بیان مایع تبدیل می‌شوند. این سفری از سنت و نوآوری است که به طور یکپارچه در یک ترکیب واحد به هم گره خورده‌اند.

حال و هوای صحنه، هماهنگی، تعادل و احترامی آرام است. نور ملایم، گرما و آرامش را به فضا می‌بخشد و بر ارتباط بین زمین، مردم و صنایع دستی تأکید می‌کند. رازک‌ها به آرامی در نسیم تکان می‌خورند، مخروط‌هایشان رسیده و پر از میوه است، گویی زمزمه‌ای از آبجوهایی که به زودی الهام‌بخش آنها خواهند بود - رازک‌های هورایزن که به خاطر تلخی ملایم و ویژگی‌های معطر متعادلشان شناخته می‌شوند و اغلب به عنوان گل، تند و کمی مرکبات توصیف می‌شوند. حرکات دقیق آبجوسازان نشان می‌دهد که هر تصمیمی، از زمان چیدن تا نحوه فرآوری، بر محصول نهایی تأثیر خواهد گذاشت. ساختارهای پس‌زمینه به بیننده یادآوری می‌کنند که این رازک‌ها پایان کار نیستند، بلکه آغاز فرآیندی هستند که در یک تجربه حسی به اوج خود می‌رسند و توسط تعداد بی‌شماری از نوشندگان آبجو به اشتراک گذاشته می‌شوند.

در نهایت، این تصویر کل چرخه‌ی دم کردن آبجو را در یک قاب خلاصه می‌کند. این تصویر، فراوانی طبیعی یک مزرعه‌ی رازک، دقت انسان که کیفیت را تضمین می‌کند، و ترکیبی از سنت و مدرنیته که صنعت آبجوسازی امروز را تعریف می‌کند، را ستایش می‌کند. رازک‌های افق، که در اینجا در بلوغ طلایی خود برجسته شده‌اند، نه تنها به عنوان محصولات کشاورزی، بلکه به عنوان سنگ محک‌های فرهنگی - گنجینه‌های کشاورزی که برای هنر در شیشه مقدر شده‌اند - ارائه می‌شوند. این عکس هم تصویری از مکان و هم تأملی در مورد هنر است و به ما یادآوری می‌کند که هر جرعه آبجو، وزن نور خورشید، خاک، کار و سنت را با خود حمل می‌کند، که در بیانی جاودان از نبوغ انسانی و سخاوت طبیعت با هم بافته شده‌اند.

تصویر مربوط به: رازک در دم کردن آبجو: هورایزن