تصویر: انواع هاپ ساسکس

این عکس، تصویری چشمگیر و پر جنب و جوش از رازک‌های ساسکس را در مرحله‌ای کلیدی از چرخه رشدشان به تصویر می‌کشد، جایی که مخروط‌ها طیف جذابی از رنگ‌ها را از سبز تازه و سبز روشن تا زرد طلایی پررنگ به نمایش می‌گذارند. پیش‌زمینه تحت سلطه خوشه کوچکی از مخروط‌ها است که براکته‌های لایه لایه آنها با دقت معماری چیده شده‌اند و هر فلس گلبرگ مانند به زیبایی به سمت نوک خم شده است. دو تا از مخروط‌ها شروع به تغییر رنگ از سبز به طلایی کرده‌اند، نشانه بلوغ و آمادگی برای برداشت، رنگ‌های درخشان آنها گویی از درون توسط خورشید اواخر بعد از ظهر روشن شده‌اند. این تضاد ملایم در رنگ‌آمیزی نه تنها بر چرخه زندگی طبیعی رازک‌ها تأکید می‌کند، بلکه نماد لحظه دگرگون‌کننده‌ای است که پتانسیل به محصول تبدیل می‌شود، زمانی که مواد خام مزرعه تقریباً آماده ورود به قلمرو آبجوساز است. در اطراف مخروط‌ها، برگ‌های رازک به سمت بیرون کشیده شده‌اند، لبه‌های دندانه‌دار و رگه‌های برجسته، هایلایت‌های ظریفی را به خود می‌گیرند که به صحنه بافت و عمق می‌بخشند. رنگ سبز تیره آنها، خود رازک‌ها را قاب می‌کند و تضادی طبیعی ایجاد می‌کند که چشم بیننده را مستقیماً به سمت مخروط‌ها جلب می‌کند.

با حرکت به سمت میانه تصویر، نرمی فوکوس، تصویری نقاشانه از گیاه پهن‌تر ایجاد می‌کند، با خوشه‌های اضافی رازک که به جای جزئیات کامل، تلویحاً نشان داده شده‌اند. این اثر محو، حرکت را القا می‌کند، گویی نسیم ملایم تابستانی از میان برگ‌ها و مخروط‌ها عبور می‌کند و عطر ملایم صمغی لوپولین - گرد طلایی پنهان در رازک‌ها - را با خود حمل می‌کند. به راحتی می‌توان چسبندگی ضعیف برگچه‌ها را در صورت لمس، عطر خاک، علف و مرکبات دوردست را که پس از لمس مخروط‌ها روی دست‌ها باقی می‌ماند، تصور کرد. این بُعد حسی، اگرچه در تصویر نامرئی است، اما با تعامل جزئیات واضح در پیش‌زمینه و پرداخت نرم و امپرسیونیستی فاصله میانی، برانگیخته می‌شود.

پس‌زمینه به پهنه‌ای وسیع از حومه شهر تبدیل می‌شود که با تُن‌های تار سبز و طلایی ملایم به تصویر کشیده شده است. تپه‌های مواج ساسکس تا افق امتداد یافته‌اند و مانند چین‌های پارچه زیر وزن غروب خورشید لایه لایه شده‌اند. نور مبهم، چشم‌انداز را به یک ملیله درخشان تبدیل می‌کند، جایی که مزارع، پرچین‌ها و تکه‌هایی از جنگل در یکدیگر ذوب می‌شوند. اگرچه پس‌زمینه نامشخص است، اما زمینه‌ای اساسی را فراهم می‌کند: این یک مطالعه گیاه‌شناسی مجزا نیست، بلکه نگاهی اجمالی به یک سنت کشاورزی پررونق است که در یک مکان خاص ریشه دوانده است. خود حومه شهر بخشی از داستان می‌شود و رازک‌ها را در هویت فرهنگی و جغرافیایی خود قرار می‌دهد و به بیننده یادآوری می‌کند که مزارع ساسکس نسل‌هاست که محل کشت رازک بوده‌اند.

این عناصر در کنار هم، ترکیبی را تشکیل می‌دهند که هم صمیمی و هم گسترده به نظر می‌رسد. بیننده به اندازه کافی نزدیک می‌شود تا هندسه پیچیده یک مخروط واحد را تحسین کند و در عین حال از او دعوت می‌شود تا از نظر ذهنی به عقب برگردد و ریتم بزرگتر زمین، فصل و میراث را درک کند. نورپردازی گرم، آمیخته با تُن‌های طلایی، با القای کمال فردی یک مخروط در آستانه برداشت و ماهیت چرخه‌ای و بی‌زمان کشاورزی، این دوگانگی را تقویت می‌کند. هر جزئیات از فراوانی، کیفیت و سنت سخن می‌گوید: دست استوار پرورش‌دهنده، خاک حاصلخیز ساسکس و قرن‌ها دانشی که کشت رازک را به علم و هنر ارتقا داده است.

این تصویر در نهایت چیزی بیش از زیبایی بصری رازک‌ها را منتقل می‌کند؛ این تصویر نقش نمادین آنها را به عنوان رابط - بین زمین و آبجوساز، کشاورز و نوشنده، گذشته و حال - منتقل می‌کند. این مخروط‌ها، چه هنوز سبز باشند و چه طلایی شده، نوید دگرگونی، تلخی متعادل با عطر، و تبدیل شدن گیاهان فروتن به جوهره تعیین‌کننده آبجو را در خود دارند. آنها به ما یادآوری می‌کنند که در پشت هر پیمانه آبجو یا لاگر، این لحظه در مزارع نهفته است: درخشش سبز-طلایی رازک‌ها که در آفتاب ساسکس غوطه‌ور شده‌اند، منتظر برداشت محصول هستند، منتظرند تا بخشی از چیزی بزرگتر باشند.

تصویر مربوط به: رازک در آبجوسازی: ساسکس