تصویر: پرنده‌ی لکه‌دار در مقابل پرنده‌ی مراسم مرگ در گورستان یخ‌زده

صحنه‌ای تاریک و به سبک انیمه، بر روی فلاتی پوشیده از برف در قله‌های کوه‌های غول‌ها، آشکار می‌شود. بیننده از بالای شانه یک جنگجوی تنها و لکه‌دار با زره کامل «چاقوی سیاه» نگاه می‌کند که در لحظه پرتنش درست قبل از نبرد گرفتار شده است. زره لاغر و شبیه به یک قاتل است: چرم و زره تیره لایه لایه، شلوارهای ساق بلند و شنل کلاه‌دار که به تکه‌های پاره پاره‌ای تقسیم می‌شود که در باد یخی کمی شناور هستند. جنگجو پشت به بیننده ایستاده است، پاهایش را در برف، در لبه صخره، کاملاً جمع کرده و بدنش به سمت وحشت عظیم پیش رو زاویه دارد. در هر دست، آنها یک شمشیر بلند به سبک کاتانا گرفته‌اند، تیغه‌ها را پایین و از هم جدا نگه داشته‌اند و آماده ایستاده‌اند. شمشیر چپ به جلو و شمشیر راست به عقب زاویه دارند و شکل را به شکل یک V تیز فولادی که مستقیماً به سمت دشمن در حال نزدیک شدن است، قاب می‌کنند.

دشمن، پرنده‌ی مراسم مرگ است، یک پرنده‌ی لاشه‌خوار با جثه‌ای بزرگ و اسکلتی که تقریباً تا بالای تصویر بالا آمده است. پاهای پیچ‌خورده و استخوانی‌اش به چنگال‌های قلاب‌داری ختم می‌شوند که به سختی زمین را لمس می‌کنند و این تصور را ایجاد می‌کنند که این موجود در هوا نیمه‌شناور است. قفسه سینه و نیم‌تنه‌اش، توده‌ای عجیب و غریب از استخوان‌های نمایان، گوشت پژمرده و اشکال فرورفته است که تداعی‌کننده‌ی اجساد نیمه‌فرورفته است. پرهای سیاه بلند و ناهموار از بال‌هایش به صورت صفحاتی خرد شده آویزان هستند و نیمرخ آن را به توده‌ای ناهموار از تاریکی در برابر آسمان شب تبدیل می‌کنند. تکه‌هایی از شعله‌ی شبح آبی کم‌رنگ بین پرها و در امتداد سینه‌اش می‌سوزند و ردهایی شناور از آتش شبح‌وار به جا می‌گذارند که مانند دود به بیرون می‌پیچند.

سر جمجمه‌مانند پرنده روی گردنی باریک به جلو آمده، منقاری بلند و قلاب‌مانند و یک چشم خیره‌کننده که با نور آبی سرد می‌درخشد، بر آن غالب است. در دست چپش عصا یا چوبدستی عظیم و کجی را گرفته است، چوب فرسوده‌ای که در برف میان سنگ قبرها کاشته شده است. پنجه راستش بالا آمده و انگشتانش از هم باز شده‌اند، گویی می‌خواهد به طلسم شعله شبح مرگباری برسد یا آن را اجرا کند. بال‌های موجود در دو طرف باز شده‌اند و تقریباً نیمه بالایی ترکیب‌بندی را پر می‌کنند و بر تفاوت فاحش اندازه بین رئیس و بازیکن تأکید می‌کنند.

در اطراف آنها، قله‌های کوه‌های غول‌ها در تاریکی فرو رفته‌اند. فلات با سنگ قبرهای قدیمی و کج و نشانه‌های سنگی شکسته پراکنده شده است، برخی نیمه‌دفن شده در برف، برخی دیگر به سمت لبه صخره کج شده‌اند. صخره سمت راست به درون یک شکاف عمیق و مه‌گرفته فرو می‌رود، با سایه‌نماهای لایه‌ای از کوه‌های دوردست که در مه آبی‌فام محو می‌شوند. بارش برف سبکی از میان صحنه می‌گذرد، رگه‌های سفید نازکی از آسمان تاریک عبور می‌کنند و خطوط خشن سنگ قبرها و رخنمون‌های سنگی را ملایم می‌کنند. پالت رنگی تحت سلطه آبی‌های مات و خاکستری‌های اشباع‌نشده است که تنها با سیاهی مطلق پرهای پرنده و درخشش فیروزه‌ای وهم‌آور شعله شبح شکسته می‌شوند.

این ترکیب‌بندی در کنار هم، حس کلاسیک حلقه الدن را به تصویر می‌کشد: شخصیتی تنها که در دنیایی از ویرانه‌های یخ‌زده و مرگی آرام و باستانی، با هیولایی غیرممکن و ماورایی روبرو می‌شود. بیننده تقریباً می‌تواند باد سرد، صدای خرد شدن برف زیر چکمه‌ها و فشار طاقت‌فرسای نگاه پرنده مراسم مرگ را در حالی که دوئل در شرف شروع است، حس کند.

تصویر مربوط به: Elden Ring: Death Rite Bird (Mountaintops of the Giants) Boss Fight