تصویر: دم کردن با رازک پاسیفیک جید

در درخشش گرم و کهربایی یک آبجوسازی روستایی، هنر آبجوسازی در یک لحظه صمیمی به تصویر کشیده شده است. دستان یک آبجوساز، استوار اما محترم، بالای یک کتری مسی درخشان معلق هستند و رازک تازه آماده شده را در دست دارند. مخروط‌های سبز آنها، کوچک اما قوی، آماده‌اند تا به مخمر جوشان زیرین اضافه شوند، گامی حیاتی در تبدیل دانه و آب به چیزی بی‌نهایت پیچیده‌تر. سطح مسی کتری، نور طلایی را که اتاق را پر کرده است، منعکس می‌کند و منحنی‌های صیقلی آن، هم تاریخ و هم دوام را نشان می‌دهد، گویی قبل از این، شاهد دسته‌های بی‌شماری بوده است. دریچه شیشه‌ای گرد در مرکز آن، نگاهی اجمالی به قلب زنده این فرآیند ارائه می‌دهد، جایی که گرما، زمان و مواد تشکیل‌دهنده در خلق آبجو در هم می‌آمیزند. این عمل، چه علمی و چه عمیقاً سنتی، با تمرکز آرام انجام می‌شود، زیرا زمان‌بندی و اندازه‌گیری دقیق رازک می‌تواند به معنای تفاوت بین یک دم‌آوری متعادل و دم‌آوری باشد که حواس را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

در اطراف این عمل اصلی، ابزارهای دقیقی قرار دارند. دماسنج‌ها در کنار کتری قرار دارند و شکل‌های باریک آنها، تعامل ظریف دما را که فعالیت آنزیم، استخراج قند و پتانسیل تخمیر را کنترل می‌کند، اندازه‌گیری می‌کند. یک هیدرومتر و پیپت‌ها در همان نزدیکی قرار دارند و یادآور نیاز آبجوساز نه تنها به خلق کردن، بلکه به تجزیه و تحلیل آن نیز هستند تا اطمینان حاصل شود که هر مرحله با دستور غذا و سبک مورد نظر همسو است. این ابزارها مانند نگهبانان خاموش ایستاده‌اند و دنیای هنر و علم را به هم پیوند می‌دهند. آنها در کنار هم تأکید می‌کنند که دم کردن صرفاً به شور و اشتیاق مربوط نمی‌شود، بلکه به نظم، صبر و احترام عمیق به فرآیند نیز بستگی دارد.

پس‌زمینه، با ردیف‌هایی از بشکه‌های چوبی که در برابر دیوارهای آجری نمایان چیده شده‌اند، فضا را عمیق‌تر می‌کند. این بشکه‌ها، جنبه‌ی آهسته و تأمل‌برانگیز دم‌آوری را نشان می‌دهند - کهنه شدن، آماده‌سازی و زمان دادن به ظرافت‌هایی که نمی‌توان با عجله به دست آورد. نور کم و بافت‌های روستایی، به این کارخانه‌ی آبجوسازی حس بی‌زمانی می‌دهد، گویی خارج از مدرنیته وجود دارد، ریشه در قرن‌ها سنت دارد، جایی که مس، چوب و سنگ پایه‌های فضاهای دم‌آوری را تشکیل می‌دادند. درخشش محیط، که در میان بازوهای آبجوساز و سطوح منحنی تجهیزات سوسو می‌زند، از گرما، اجتماع و تلاش مشترک انسانی که آبجو هزاران سال است نمایانگر آن بوده است، سخن می‌گوید.

رازک‌هایی که با آنها سرو می‌شوند، نه تنها یک ماده‌ی تشکیل‌دهنده، بلکه صدای تعیین‌کننده‌ی آبجو هستند. در اینجا، شاید رازک‌های یشم اقیانوس آرام، که به خاطر تعادل تلخی ملایم و رایحه‌های پیچیده‌شان شناخته می‌شوند، آماده‌اند تا تأثیر خود را بر روی نوشیدنی بگذارند. لوپولین رزینی آنها، رایحه‌های مرکباتی، گیاهی و فلفلی را آزاد می‌کند و به مخمر شخصیت می‌بخشد و آن را از طعم شیرین مالت به سمفونی هماهنگی از طعم‌ها تبدیل می‌کند. حرکت دقیق آبجوساز، که هر مخروط را با نیت خاصی قرار می‌دهد، هم احترام و هم مسئولیت را منتقل می‌کند. این آیینی است که کشاورز را به آبجوساز، آبجوساز را به نوشیدنی و حال را به گذشته متصل می‌کند. در این لحظه، عکس نه تنها ساخت آبجو، بلکه جوهره‌ی خودِ صنعتگری را به تصویر می‌کشد - ترکیبی از هنر و علم، سنت و نوآوری، لمس انسانی و موهبت طبیعی.

تصویر مربوط به: رازک در آبجوسازی: پاسیفیک جید