Εικών: Κάτοψη από πάνω — Tarnished vs Black Blade Kindred

Αυτή η σκηνή αποδίδεται σε ένα γειωμένο, ζωγραφικό στυλ σκοτεινής φαντασίας και πλαισιώνεται από μια τραβηγμένη, υπερυψωμένη προοπτική, δίνοντας μια ισχυρότερη αίσθηση κλίμακας, γεωγραφίας και επικείμενης απειλής. Η στιγμή είναι τεταμένη και ήσυχη, όχι επειδή δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά επειδή όλα πρόκειται να συμβούν - και οι δύο αντιμαχόμενοι τοποθετημένοι στο πλατύ, βρεγμένο από τη βροχή πεδίο σαν δύο σημεία βαρύτητας που πρόκειται να συγκρουστούν.

Οι Αμαυρωμένοι εμφανίζονται στο κάτω αριστερό τεταρτημόριο, όπως φαίνονται εν μέρει από πίσω και από κάτω, με τη σιλουέτα τους μικρή μπροστά στην απεραντοσύνη του τοπίου. Η πανοπλία θυμίζει την αισθητική του Μαύρου Μαχαιριού - θαμπό μαυρισμένο δέρμα, σε στρώσεις, φθαρμένο, με άκρες ξεφτισμένες από τα ταξίδια και τη μάχη. Η βροχή γλιστράει πάνω στον μανδύα και τις πλάκες των ώμων, μουλιάζοντας το ύφασμα και μειώνοντας το βάρος του. Οι Αμαυρωμένοι στέκονται με τα γόνατα λυγισμένα, σταθερά πόδια, με το σπαθί τεντωμένο χαμηλά στο δεξί χέρι, ενώ ένα στιλέτο αστράφτει αμυδρά στο αριστερό. Η στάση τους είναι αρπακτική και προσεκτική - ένα βήμα μακριά από μια ορμή προς τα εμπρός ή μια κύλιση προς τα πίσω αν ο εχθρός χτυπήσει πρώτος. Ο θεατής βλέπει τους Αμαυρωμένους όχι ως μια στάσιμη φιγούρα, αλλά ως ενεργό συμμετέχοντα σε μια συνεχιζόμενη μάχη.

Απέναντι και κυριαρχώντας στο μεγαλύτερο μέρος του πάνω μισού του καμβά βρίσκεται η Μαύρη Λεπίδα Kindred. Από αυτή την υπερυψωμένη γωνία, το μέγεθός της είναι πιο επιβλητικό από ποτέ. Τα φτερά της εκτείνονται προς τα έξω σαν μεγάλες πλάκες από κατεστραμμένη πέτρα, οι μεμβράνες σκισμένες και σάπιες από τον καιρό. Το σώμα είναι ως επί το πλείστον σκελετικό, αλλά -το πιο σημαντικό- ο κορμός παραμένει θωρακισμένος σε μια σκουριασμένη, σάπια πλάκα. Το μέταλλο φαίνεται αιώνες παλιό: ξεφλουδισμένο, με κοιλώματα, σχισμένο από τον χρόνο, αλλά εξακολουθεί να χρησιμεύει ως κλουβί γύρω από το θώρακα της Kindred. Τα χέρια και τα πόδια, πλήρως εκτεθειμένα, είναι από μαύρο οστό αντί για χλωμά - λαμπερά σαν οψιανός ή θερμικά καμένος σίδηρος. Είναι απίστευτα μακριά, δίνοντας στο πλάσμα ένα αφύσικο ύψος και ανησυχητική κομψότητα.

Μόνο ένα όπλο κρατάει τώρα, διορθώνοντας την προηγούμενη ανισορροπία: ένα κολοσσιαίο ίσιο μεγάλο σπαθί. Η λεπίδα είναι σκοτεινή, βαριά, με σημάδια μάχης, αλλά εξακολουθεί να είναι τρομακτικά καθαρή στη σιλουέτα. Οι Κίντρεντ την κρατούν και με τα δύο χέρια, με τη λεπίδα τους στραμμένη διαγώνια προς τους Αμαυρωμένους, προετοιμασμένοι είτε για μια δυνατή χτύπημα είτε για μια σαρωτική διάσπαση της φρουράς. Το κρανίο του -με κέρατα και αρχαίο- κοιτάζει προς τα κάτω με φλεγόμενες κόκκινες κόγχες ματιών, σαν κάρβουνα που αιωρούνται σε κενό.

Το τοπίο εκτείνεται πολύ πέρα από τους εμπόλεμους λόγω του τραβηγμένου πλαισίου. Σπασμένες πέτρινες κολόνες προεξέχουν από τη γη σαν ταφόπλακες που σηματοδοτούν ξεχασμένους πολιτισμούς. Το έδαφος είναι ανώμαλο, λασπωμένο, χορταριασμένο σε σημεία και πνιγμένο στη βροχή. Κάθε επιφάνεια είναι θολή από τον καιρό και την απόσταση: γκριζογάλανο γρασίδι, κρύα πέτρα, νεκρά δέντρα απογυμνωμένα από φλοιό και φύλλα. Η βροχή κυλάει διαγώνια στην εικόνα, μαλακώνοντας τον ορίζοντα σε μια χλωμή, αβέβαιη θολούρα. Όλα φαίνονται εγκαταλελειμμένα, αρχαία και βαριά από την απώλεια.

Παρά την ακινησία της στιγμής, η εικόνα δονείται από υπονοούμενη κίνηση - δύο φιγούρες, η μία τεράστια, η άλλη προκλητική, σμιλευμένες μαζί στο πεδίο της μάχης. Η υπερυψωμένη απόσταση της κάμερας δίνει στον θεατή την αίσθηση ότι είναι μάρτυρας παρά συμμετέχων: σαν να κοιτάζει προς τα κάτω τη μοίρα που γράφεται. Ούτε ο πολεμιστής ούτε το τέρας μένουν αδρανείς. Και τα δύο είναι ισορροπημένα. Ένα μόνο βήμα, μια μετατόπιση βάρους, ένα τίναγμα φτερών ή λεπίδας - και το πεδίο θα ξεσπάσει σε βία.

Η εικόνα σχετίζεται με: Elden Ring: Black Blade Kindred (Forbidden Lands) Boss Fight