تصویر: BE-134 مخزن تخمیر

در این صحنه‌ی خاطره‌انگیز، بیننده به قلب یک آزمایشگاه کم‌نور منتقل می‌شود، جایی که زمزمه‌ی آرام کار دقیق و هاله‌ی ظریف اکتشاف در فضایی غنی از جذابیت در هم می‌آمیزند. در مرکز این ترکیب‌بندی، یک ظرف شیشه‌ای بلند قرار دارد که تقریباً به شکل یک بنای یادبود است و پر از مایعی به رنگ کهربایی روشن است که با انرژی حباب می‌زند و فرآیند فعال تخمیر BE-134 را تجسم می‌کند. این مایع از درون می‌درخشد و جوشش آن توسط نور طلایی ملایمی که به داخل اتاق نفوذ می‌کند، روشن می‌شود و این تصور را ایجاد می‌کند که خود ظرف نه تنها حاوی یک واکنش شیمیایی، بلکه چیزی زنده، پویا و در حال تغییر و تحول مداوم است. حباب‌های بی‌شماری به طور پیوسته به سطح می‌آیند، حرکت آنها هیپنوتیزم‌کننده است و به حس انرژی محبوس شده در این ظرف شیشه‌ای و فولادی جان می‌بخشد.

یک میز چوبی محکم، ظرف را نگه داشته است، رگه‌های آن با ساییدگی آزمایش‌های بی‌شماری کنده‌کاری شده و بوی ضعیف چوب کهنه در هوا پخش است. فلاسک‌ها، بطری‌ها و سایر قطعات تجهیزات آزمایشگاهی در سراسر میز کار پراکنده شده‌اند، سطوح بازتابنده آنها باریکه‌هایی از نور را جذب می‌کنند و درخشش‌های ظریفی به فضای بی‌روح می‌افزایند. هر شیء، اگرچه به ظاهر بیکار است، اما نقش خود را در روایت داستان دقت و مهارت ایفا می‌کند، گویی هر وسیله‌ای شاهدی بر هنر دقیق تخمیر بوده است. در پس‌زمینه، سایه‌های ضعیف دستگاه‌های اضافی بی‌صدا در سایه قرار گرفته‌اند و به حس غوطه‌ورکننده یک فضای کاری زنده با هدف اما در این لحظه خاص در حال سکون کمک می‌کنند.

چیزی که بلافاصله، فراتر از مایع در حال جوش، چشم را به خود جلب می‌کند، دماسنج گردی است که به ظرف متصل شده است. سوزن آن با دقت در محدوده بهینه معلق است، اطمینان خاطری خاموش مبنی بر اینکه فرآیند تحت کنترل دقیق است. دماسنج، اگرچه طراحی مکانیکی دارد، در اینجا نمادین می‌شود - که نشان دهنده تعادل دقیق بین انرژی خام طبیعت و نظارت انسان است. درست بالای سطح مایع، مهی سبک از بخار بالا می‌رود و در هوای کم‌نور پیچیده می‌شود و بوی نامرئی مخمر، مالت و نوید اولیه آنچه که روزی به آبجوی خوش طعم تبدیل خواهد شد را با خود حمل می‌کند. این بخار ضعیف صحنه را ملایم می‌کند و مرزهای بین مایع، ظرف و هوا را در هم می‌آمیزد و حس کیمیاگری در حال حرکت را القا می‌کند.

نورپردازی به طرز استادانه‌ای ملایم است، با تُن‌های طلایی که به گرمی در برابر محیط تاریک‌تر می‌درخشند، سایه‌های ملایمی ایجاد می‌کنند و به محیط عمق می‌بخشند. این تضاد نه تنها مایع کهربایی را برجسته می‌کند، بلکه حالتی از صمیمیت و تمرکز را نیز ایجاد می‌کند. به نظر می‌رسد که خود آزمایشگاه عقب‌نشینی کرده و تنها ظرف و محتویات آن برجسته شده‌اند و توجه و تأمل را می‌طلبند. درخشش کهربایی فقط بصری نیست؛ بلکه از نظر احساسی طنین‌انداز می‌شود و گرما، سنت و جذابیت جاودانه دم‌آوری دستی را تداعی می‌کند.

این صحنه به همان اندازه که از علم سخن می‌گوید، از هنر نیز سخن می‌گوید. فرآیند تخمیر BE-134 که در میان آبجوسازان به خاطر تولید نوشیدنی‌های پیچیده، خشک و خوش‌طعم مشهور است، در اینجا نه تنها به عنوان یک واکنش بیولوژیکی، بلکه به عنوان نوعی اجرا به تصویر کشیده شده است، جایی که مخمر در سمفونی شیمی با قندها تعامل می‌کند. این یادآوری است که دم کردن قهوه به همان اندازه که عملی خلاقانه است، عملی از تسلط فنی نیز هست، جایی که اندازه‌گیری دقیق و مشاهده صبورانه با غریزه و اشتیاق در هم می‌آمیزد. جزئیات ظریف - چه حباب‌های مداوم، چه عقربه گیج یا مه ضعیفی که در هوا پخش می‌شود - به استعاره‌هایی برای تعادل ظریف بین کنترل و تسلیم، بین هدایت یک فرآیند و اجازه دادن به طبیعت برای آشکار شدن تبدیل می‌شوند.

روی هم رفته، این تصویر چیزی بیش از یک لحظه در تخمیر را به تصویر می‌کشد - این تصویر روحیه‌ی فداکاری پشت آن را منتقل می‌کند. این تصویر به ما یادآوری می‌کند که هر لیوان آبجو ریشه در چنین کار آرام و سنجیده‌ای دارد، جایی که زمان، علم و هنر در هماهنگی کامل با هم تلاقی می‌کنند. درون این ظرف نه تنها مایعی در حال دگرگونی، بلکه جوهره‌ی هنر، کار نادیده‌ی ساعت‌های بی‌شمار و انتظار برای لذت بردن از خلق نهایی نهفته است.

تصویر مربوط به: تخمیر آبجو با مخمر Fermentis SafAle BE-134