تصویر: تخمیر فعال در فلاسک ها

روی یک نیمکت استیل ضد زنگ صیقلی، زیر نور یکنواخت چراغ‌های پراکنده آزمایشگاه، سه ارلن مایر به عنوان شاهدان خاموش یک فرآیند زنده در حال حرکت ایستاده‌اند. هر ارلن حاوی مایعی به رنگ کهربایی است، پر جنب و جوش از فعالیت، زنده با تحولات میکروسکوپی بی‌شماری که هم دیده نمی‌شوند و هم عمیقاً قابل توجه هستند. ظرف جلویی، واضح و کاملاً متمرکز، توجه را به خود جلب می‌کند. در دیواره‌های شیشه‌ای شفاف آن، امواجی از حباب‌های کوچک به سمت بالا حرکت می‌کنند و با گرفتن نور، می‌درخشند و مسیرهایی را تشکیل می‌دهند که از قدرت تخمیر حکایت دارند. یک درپوش کف‌آلود در بالا جمع شده است، متراکم اما ظریف، گواهی بر مخمر فعال که خستگی‌ناپذیر برای مصرف قندها و آزاد کردن دی اکسید کربن و الکل تلاش می‌کند. چرخش درون آن تقریباً هیپنوتیزم‌کننده است، رقصی از انرژی و زندگی که در شکل مخروطی ارلن وجود دارد، نمایشی بصری از مهمترین تحول دم کردن.

پشت آن، دو فلاسک دیگر به آرامی در پس‌زمینه محو می‌شوند و محتویاتشان فعالیت فلاسک اول را منعکس می‌کند، اما با تمرکز ملایم‌تری نمایش داده شده‌اند. آن‌ها حس مقیاس و تکرار ذاتی در عمل آزمایشگاهی را تقویت می‌کنند: آزمایش‌ها هرگز تکی نیستند، بلکه به صورت چندتایی انجام می‌شوند، با تغییرات و کنترل‌هایی که دقت و قابلیت اطمینان را تضمین می‌کنند. خطوط نرم آن‌ها به ترکیب عمق می‌بخشد، بر وضوح و برجستگی نزدیک‌ترین ظرف تأکید می‌کند، چشم را به جزئیات آن جلب می‌کند و در عین حال به چارچوب بزرگ‌تر دقت علمی پیرامون آن اشاره دارد.

میز استیل ضد زنگ که فلاسک‌ها روی آن قرار گرفته‌اند، سطحی خنک و بازتابنده ایجاد می‌کند که با رنگ‌های گرم مایع در تضاد است. درخشش آن، استریل بودن و تمیزی را منتقل می‌کند، ویژگی‌هایی که در یک محیط دم‌آوری کنترل‌شده ضروری هستند. انعکاس ظروف به طور ضعیفی روی سطح میز می‌درخشد و تعامل نور، شیشه و مایع را تقویت می‌کند. در بالا، نورپردازی سقفی، روشنایی ملایم و پراکنده‌ای را فراهم می‌کند و هایلایت‌های ظریفی را در امتداد شانه‌های منحنی فلاسک‌ها و درخشش‌هایی را در جریان‌های جوشان حباب‌ها ایجاد می‌کند. سایه‌ها حداقلی باقی می‌مانند، نور نه برای دراماتیزه کردن، بلکه برای شفاف‌سازی به کار می‌رود و تضمین می‌کند که هر بافت کف، هر لایه از حرکت درون مایع با دقت قابل مشاهده باشد.

پس‌زمینه عمداً کم‌رنگ است، ترکیبی از خاکستری‌ها و فرم‌های نرم که به قفسه‌بندی، تجهیزات و وسعت وسیع‌تر یک آزمایشگاه حرفه‌ای اشاره دارد، بدون اینکه از تمرکز اصلی منحرف شود. این محدودیت بصری، جوهره صحنه را برجسته می‌کند: رابطه بین مخمر و مخمر، لحظه‌ای که موجودات زنده و پتانسیل شیمیایی برای شروع تبدیل به آبجو به هم می‌رسند. در این فلاسک‌ها، قلب علم دم‌آوری نهفته است، نقطه‌ای که مواد خام جای خود را به هنر تخمیر می‌دهند.

این تصویر نه تنها یک فرآیند علمی، بلکه حس عمیقی از انتظار را نیز به تصویر می‌کشد. برای چشم آموزش‌دیده، این مرحله‌ی خمیرمایه است، جایی که سلول‌ها فعال، تکثیر و از نظر حیاتی بودن آزمایش می‌شوند. برای ناظر معمولی، ممکن است به سادگی مانند مایعی در شیشه به نظر برسد، اما برای آبجوساز یا زیست‌شناس، نگاهی اجمالی به کیمیاگری اساسی است که قرن‌ها سنت و علم را به هم پیوند داده است. این حباب‌ها تصادفی نیستند - آنها نفس مخمر، نشانه‌ای از زندگی در حال کار، و نشانگر زنده‌ای هستند که نشان می‌دهد این فرآیند سالم و در حال پیشرفت است.

همچنین در این ترکیب‌بندی، هنر نهفته است. هندسه مثلثی ارلن مایر تعادل ایجاد می‌کند، در حالی که شکل مخروطی آنها هم نقش‌های عملی و هم نمادین را ایفا می‌کند: برای سهولت چرخش و تبادل گاز طراحی شده‌اند، در عین حال نمادی از دقت آزمایشگاهی نیز هستند. محتویات کهربایی آنها مانند نور خورشید جذب شده می‌درخشند و در مقابل پالت رنگی خنثی، گرما می‌تابانند و به محیط استریل، سرزندگی و رنگ می‌بخشند.

آنچه از این تصویر باقی می‌ماند، حس سکون پویا است - لحظه‌ای منجمد از تغییر مداوم. مخمر مدت‌ها پس از آنکه دوربین نگاهش را از دست داده، به مصرف، تکثیر و تغییر شکل ادامه می‌دهد. بیننده این حس را دارد که با مرحله‌ای صمیمی از خلقت آشنا شده است، نگاهی نادر به فرآیندهای کوچک مقیاس که وقتی گسترش می‌یابند، منجر به طعم‌های غنی و پیچیده‌ای می‌شوند که در یک لیوان ریخته می‌شوند. در هیاهوی آرام آزمایشگاه، این فلاسک‌ها مظهر تلاقی کنترل و هرج و مرج، دقت و غیرقابل پیش‌بینی بودن هستند و به ما یادآوری می‌کنند که دم کردن آبجو به همان اندازه که در مورد تسلط بر علم آبجو است، در مورد احترام به سرزندگی مخمر نیز هست.

تصویر مربوط به: تخمیر آبجو با مخمر Fermentis SafAle F-2