Εικών: Αμαυρωμένο στο σούρουπο Πριν από τις Παρθένες Απαγωγείς

Η εικόνα παρουσιάζει μια ευρύτερη, πιο αποστασιοποιημένη οπτική γωνία μιας τεταμένης αντιπαράθεσης μέσα σε μια φλεγόμενη πέτρινη αίθουσα. Η κάμερα τραβιέται προς τα πίσω, δίνοντας μια πληρέστερη εικόνα του πεδίου της μάχης και τονίζοντας την συντριπτική παρουσία των πανύψηλων Παρθένων Απαγωγέων καθώς αντιμετωπίζουν έναν μοναχικό Αμαυρωμένο. Ο πολεμιστής, ντυμένος με την πανοπλία του Μαύρου Μαχαιριού, απεικονίζεται σε γωνία τριών τετάρτων προς τα πίσω - τα άκρα ισορροπημένα, το βάρος μετατοπισμένο προς τα εμπρός, το φασματικό μπλε στιλέτο κρατημένο σταθερά στο δεξί τους χέρι. Η σιλουέτα τους είναι έντονη στο φωτισμένο από τη φωτιά πάτωμα, ο μανδύας ξεφτισμένος και κυματίζει σαν σκισμένο ύφασμα σκιάς, υποδηλώνοντας κίνηση, ετοιμότητα και ακλόνητη εστίαση.

Οι Απαγωγείς Παρθένοι κυριαρχούν στο μεσαίο και στο φόντο με πολύ μεγαλύτερη απειλή από πριν. Τα μεταλλικά τους σώματα μοιάζουν με κολοσσιαίες σιδερένιες παρθένες πάνω σε τροχούς - ψηλές, κωνικές, επιμεταλλωμένες σαν ταφικοί μονόλιθοι σφυρηλατημένοι σε γυναικεία μορφή. Η πανοπλία τους είναι τώρα πιο σκούρα, σχεδόν μαυρισμένη από την αιθάλη, αντανακλώντας μόνο τις πιο αμυδρές λάμψεις πορτοκαλί φωτιάς. Μοιάζουν αρχαίες, βιομηχανικές και σχεδόν νεκρικές στην παρουσία τους, σαν συσκευές εκτέλεσης σε επίγνωση.

Τα πρόσωπά τους είναι λείες, χλωμές μάσκες — όχι πια γαλήνιες αλλά ψυχρές και ανησυχητικές, με μάτια βυθισμένα στη σκιά, διακριτικά κούφια για να εξαλείψουν κάθε ίχνος ζωής. Οι κουκούλες τους είναι ακονισμένες σε γωνιώδεις μορφές σαν γοτθικά καμπαναριά, και οι μεταλλικές τους κλωστές που μοιάζουν με τρίχες πέφτουν άκαμπτες σαν γλυπτά. Τα χέρια τους δεν είναι καθόλου χέρια — αλυσίδες ξεχύνονται από τους ώμους τους σαν φίδια, μακριές και βαριές, κάθε κρίκος αρκετά χοντρός για να συντρίψει κόκαλο. Στις άκρες κρέμονται τεράστιες λεπίδες τσεκουριού σε σχήμα ημισελήνου, βαριές και βάναυσες, κάθε λεπίδα ακουμπάει κοντά στο έδαφος σαν να περιμένει να ταλαντευτεί σε ένα μόνο μοιραίο τόξο. Η πλησιέστερη Παρθένος γέρνει μπροστά σαν να προχωρά, με τις αλυσίδες της μερικώς σηκωμένες, ενώ αυτή στο μακρινό κέντρο στέκεται σαν σιωπηλός δήμιος που περιμένει την εντολή χτυπήματος.

Το περιβάλλον έχει διευρυνθεί στο κάδρο: πανύψηλες πέτρινες κολόνες ξεθωριάζουν σε καπνό και θρυμματισμένη ανθρακιά. Φλόγες γλείφουν προς τα πάνω από αθέατες ρωγμές στο πάτωμα, βάφοντας την σπηλαιώδη αίθουσα με κακόβουλο πορτοκαλί χρώμα. Η στάχτη πέφτει σαν φλεγόμενο χιόνι. Το βάθος της αίθουσας είναι τώρα ξεκάθαρο - σκιές στοιβάζονται πίσω από σκιές, κολόνες που υποχωρούν στο σκοτάδι μέχρι να καταναλωθούν από καπνό. Η ευρεία γωνία κάνει τα πάντα να φαίνονται μεγαλύτερα, πιο καταπιεστικά - το Θαμπωμένο μικρότερο αλλά όχι λιγότερο προκλητικό.

Εδώ, η ηρεμία πριν από τη μάχη είναι ακόμη πιο έντονη. Ο Αμαυρωμένος στέκεται μόνος του: η κουκούλα χαμηλή, η λεπίδα φωτεινή, τα πόδια στηριγμένα σε προσμονή. Οι Απαγωγείς Παρθένοι, πιο σκοτεινές και επιβλητικές, υψώνονται σαν είδωλα εκτέλεσης σφυρηλατημένα στη φωτιά και τη θλίψη. Καμία επίθεση δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αλλά η εικόνα αναπνέει με την επικείμενη βία - η αργή εισπνοή πριν το ατσάλι ουρλιάξει στον αέρα. Η διευρυμένη προοπτική μεταμορφώνει τη στιγμή σε κάτι μυθικό, μοιρολατρική και μεγαλοπρεπή: ένας μοναχικός μαχητής ενάντια σε μηχανικούς γίγαντες σε έναν φλεγόμενο κόσμο, με μόνο μία λεπίδα κρύου μπλε φωτός να διαπερνά το σκοτάδι.

Η εικόνα σχετίζεται με: Elden Ring: Abductor Virgins (Volcano Manor) Boss Fight