Εικών: Λάθη στην παρασκευή με λυκίσκο Melba

Η σκηνή ξεδιπλώνεται σαν μια προειδοποιητική ιστορία για την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ ακρίβειας και χάους στον κόσμο της ζυθοποιίας. Ένα μόνο φως από πάνω ρίχνει έντονες σκιές στον ακατάστατο πάγκο, φωτίζοντας τις συνέπειες αυτού που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως καταστροφή ζυθοποιίας. Στο πρώτο πλάνο, μια μεγάλη χαλύβδινη κατσαρόλα βρίσκεται αναποδογυρισμένη στο πλάι, με το περιεχόμενό της - κεχριμπαρένιο γλεύκος - να χύνεται σε μια κολλώδη καταρράκτη στη σκοτεινή, φθαρμένη επιφάνεια. Το υγρό λιμνάζει και απλώνεται σε ακανόνιστα μοτίβα, παγιδεύοντας το φως σε λαμπερές ραβδώσεις, σαν να κοροϊδεύει το λάθος βήμα του ζυθοποιού. Ακριβώς δίπλα στη διαρροή, συστάδες από ζωηρά πράσινα κώνους λυκίσκου Melba είναι διάσπαρτα, μερικά ακόμα άθικτα, άλλα θρυμματισμένα ή υγρά από το άτακτο γλεύκος. Η φρεσκάδα και η τάξη τους έρχονται σε έντονη αντίθεση με το χάος που τα περιβάλλει, σιωπηλές υπενθυμίσεις των δυνατοτήτων που σπαταλήθηκαν από βιασύνη ή απειρία.

Ο ίδιος ο πάγκος είναι γεμάτος με εργαλεία του επαγγέλματος, αν και εδώ μοιάζουν περισσότερο με πεταμένα κειμήλια παρά με όργανα χειροτεχνίας. Γρανάζια, σφιγκτήρες και βαλβίδες βρίσκονται σε αταξία, σαν να έχουν εγκαταλειφθεί βιαστικά στη μέση μιας εργασίας. Οι σιδερένιες επιφάνειές τους αντανακλούν θαμπά σημεία, προκαλώντας μια βιομηχανική σκληρότητα που μόνο βαθαίνει την αίσθηση της αταξίας. Κοντά, μια στοίβα εγχειριδίων ζυθοποιίας ορθώνεται επισφαλώς, με τις ράχες τους ραγισμένες, τις σελίδες σκισμένες και λεκιασμένες, με τη λέξη «Ζυθοποιία» χαραγμένη με τόλμη στον πάνω τόμο. Ωστόσο, η παρουσία τους, κάποτε σύμβολα καθοδήγησης και γνώσης, τώρα μοιάζει ειρωνική - εγχειρίδια αδιάβαστα ή παρεξηγημένα, μάρτυρες λαθών που γεννήθηκαν από παραμέληση ή υπερβολική αυτοπεποίθηση. Η σκιά τους που αιωρείται πάνω από τη σκηνή είναι σχεδόν επικριτική, μια σιωπηλή καταγγελία της θεωρίας που αγνοείται στην πράξη.

Πίσω από τον πάγκο, ο νεροχύτης ξεχειλίζει με αφρώδες νερό, σύμβολο παραμέλησης και έλλειψης ελέγχου. Γυάλινα σκεύη - φιάλες, ποτήρια ζέσεως και δοχεία μέτρησης - είναι σκορπισμένα τριγύρω, μερικά γέρνουν επικίνδυνα στην άκρη του νεροχύτη, άλλα θολά με υπολείμματα. Το νερό τρέχει σταθερά από ένα στόμιο, ανεξέλεγκτα, αντανακλώντας το ευρύτερο θέμα της σπατάλης και της κακοδιαχείρισης. Η βάση ζυθοποιίας, μισοσυναρμολογημένη με σωλήνες και βαλβίδες στραβά, μοιάζει περισσότερο με ένα συνονθύλευμα ανεκπλήρωτων δυνατοτήτων παρά με μια λειτουργική συσκευή. Είναι σαν η ίδια η καρδιά της διαδικασίας ζυθοποίησης να έχει εγκαταλειφθεί στη μέση του ρυθμού της, αφήνοντας μόνο σύγχυση στο πέρασμά της.

Ο φωτισμός εντείνει την ατμόσφαιρα, την έντονη και δραματική, ενισχύοντας κάθε διαρροή, κάθε ατέλεια, κάθε λεπτομέρεια αταξίας. Οι σκιές εκτείνονται σε όλη την επιφάνεια, δίνοντας στη σκηνή μια θεατρική ένταση, σαν ο θεατής να έχει σκοντάψει στη μεσαία πράξη ενός τραγικού έργου. Η ζεστασιά του φωτός, που διαφορετικά θα μπορούσε να υποδηλώνει θαλπωρή, αντίθετα οξύνει την αντίθεση μεταξύ της ομορφιάς των λυκίσκου και της ασχήμιας του λάθους. Το αποτέλεσμα δεν διαφέρει από τη ζωγραφική με το κιαροσκούρο, όπου η αλληλεπίδραση του φωτός και του σκότους αποκαλύπτει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης προσπάθειας.

Παρά την έντονη αίσθηση αποτυχίας, η εικόνα φέρει μια υποβόσκουσα τάση πιθανότητας. Ο ίδιος ο λυκίσκος, με τη φωτεινή πράσινη ζωντάνια του, υποδηλώνει λύτρωση - ένα συστατικό που, όταν αντιμετωπίζεται με σεβασμό, εξακολουθεί να έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει το γλεύκος σε μια μπύρα πολυπλοκότητας και χαρακτήρα. Ενσαρκώνουν μια ήσυχη ανθεκτικότητα, ξεχωρίζοντας ενάντια στο χάος σαν να λένε ότι τα λάθη δεν είναι το τέλος, αλλά μέρος της μαθησιακής διαδικασίας. Η σκηνή γίνεται λιγότερο για την καταστροφή και περισσότερο για την ταπεινότητα, την αναγνώριση ότι η ζυθοποιία έχει να κάνει τόσο με την υπομονή και την προσοχή όσο και με τη δημιουργικότητα και τον πειραματισμό.

Τελικά, το ταμπλό είναι μια εικόνα έντασης μεταξύ της φιλοδοξίας και της πραγματικότητας. Τα εργαλεία, τα εγχειρίδια και τα συστατικά υπονοούν τη φιλοδοξία ενός ζυθοποιού, ένα όραμα για τη δημιουργία κάτι εξαιρετικού με λυκίσκο Melba και παραδοσιακές μεθόδους. Ωστόσο, η διαρροή, η ακαταστασία και οι παραμελημένες λεπτομέρειες μας υπενθυμίζουν την ευθραυστότητα αυτού του οράματος όταν η πειθαρχία κλονίζεται. Είναι ένα πορτρέτο του ταξιδιού της ζυθοποιίας όχι ως μια ευθεία πορεία προς την κυριαρχία, αλλά ως μια σειρά από λάθη, ανακτήσεις και σταδιακή βελτίωση. Το χυμένο μούστο μπορεί να μην γίνει ποτέ μπύρα, αλλά το μάθημα που αφήνει πίσω του - η ανάγκη για φροντίδα, για σεβασμό στη διαδικασία - θα διαρκέσει πολύ περισσότερο.

Η εικόνα σχετίζεται με: Ο λυκίσκος στην παρασκευή μπύρας: Μέλμπα