تصویر: رازک آبجو شمالی از نزدیک

مخروط‌های رازک Northern Brewer که با ظرافت در پس‌زمینه‌ای خاکی و خاموش آویزان شده‌اند، در این پرتره صمیمی از یکی از اساسی‌ترین مواد اولیه آبجوسازی، در مرکز توجه قرار دارند. سه مخروط در فوکوس قرار دارند که هر کدام با زاویه‌ای کمی متفاوت، به چشم اجازه می‌دهند تا ظرافت‌های ساختار آنها را درک کند. رنگ‌های سبز پر جنب و جوش آنها تحت تأثیر نور طبیعی پراکنده، به آرامی می‌درخشند، که سایه‌های تند را صاف می‌کند و الگوی ارگانیک و لایه لایه براکته‌های کاغذی را برجسته می‌کند. این فلس‌های روی هم افتاده، که شبیه برگ‌های مینیاتوری چیده شده با دقت هندسی هستند، به آرامی جدا می‌شوند تا جلوه‌هایی از لوپولین طلایی پنهان در درون آنها را آشکار کنند - رزین گرانبهایی که روغن‌های مسئول طعم، عطر و تلخی آبجو را حمل می‌کند. مخروط‌ها تقریباً بی‌وزن به نظر می‌رسند، گویی در هوا شناورند، ساقه‌های آنها نازک اما محکم است و آنها را در حالت تعلیق نگه می‌دارد.

مخروط مرکزی، که در واضح‌ترین حالت خود قرار گرفته است، نوعی شکوه و جلال آرام را مجسم می‌کند. هر برگچه به طرز ظریفی در نوک خود پیچ می‌خورد، سطح آن با رگه‌ها و بافت‌هایی با نشانه‌های گیاهی که با دقت پرورش یافته و به بلوغ رسیده است، آراسته شده است. در میان چین‌ها، درخشش ضعیف غدد لوپولین به چشم می‌خورد، حفره‌های کوچکی با ویژگی‌های متمرکز که روزی در مخمر جوشان حل می‌شوند و آب، مالت و مخمر را به آبجو تبدیل می‌کنند. لکه‌های طلایی کم‌رنگ می‌درخشند، ماهیت مومی آنها نور را به خود جلب می‌کند و به بیننده یادآوری می‌کند که در درون این مخروط‌های فروتن، کیمیاگری دم کردن نهفته است: توانایی انتقال همه چیز از تلخی کاج گرفته تا گرمای تند و پیچیدگی‌های ظریف گیاهی.

در اطراف این سوژه مرکزی، دو مخروط دیگر معلق هستند که به دلیل عمق میدان کم، به آرامی محو شده‌اند، اما همچنان به وضوح مشخص هستند. آن‌ها به عنوان همراهان مخروط اصلی عمل می‌کنند و ترکیبی را ایجاد می‌کنند که تمرکز و انتزاع را متعادل می‌کند. لبه‌های آن‌ها کمتر مشخص هستند و در نرمی رویایی غرق شده‌اند که با جزئیات واضح مخروط اصلی در تضاد است. این سه با هم یک ریتم طبیعی ایجاد می‌کنند، یک هماهنگی آرام که منعکس کننده نظم خود میوه رازک است، جایی که خوشه‌های مخروط به وفور تشکیل می‌شوند، هر کدام کوچک اما ضروری برای حرفه آبجوسازی.

پس‌زمینه، که عمداً خنثی و خارج از فوکوس است، بر برجستگی مخروط‌ها می‌افزاید. تُن‌های خاکی و خاموش آن، بوم نقاشی ظریفی را فراهم می‌کند که در آن، سبزی‌های زنده‌ی رازک‌ها به جلو می‌پرند و بر تازگی و سرزندگی آنها تأکید می‌کنند. فقدان حواس‌پرتی، بیننده را دعوت می‌کند تا روی تک تک جزئیات ظریف مخروط‌ها - نوک‌های دندانه‌دار برگچه‌ها، تعامل نور و سایه در فلس‌های لایه‌ای آنها، و حس عطری که تقریباً از خود تصویر برمی‌خیزد - مکث کند. تقریباً می‌توان حس لامسه در دست گرفتن چنین مخروطی را تصور کرد، حس کردن اینکه پوسته‌ی کاغذی آن جای خود را به هسته‌ی چسبناک و صمغی می‌دهد، در حالی که رایحه‌های تند، چوبی و کمی نعناعی را که رازک‌های Northern Brewer به خاطر آنها مشهور هستند، استنشاق می‌کند.

این ترکیب، کیفیتی شاعرانه دارد، گویی مخروط‌ها خارج از زمان و مکان وجود دارند، در لحظه‌ای از احترام آرام معلق هستند. با این حال، در زیر این حس زیبایی، یادآوری کاربرد آنها نهفته است. Northern Brewer، گونه‌ای که به خاطر تطبیق‌پذیری‌اش شناخته می‌شود، نقشی اساسی در لاگرهای سنتی اروپایی و آبجوهای قوی انگلیسی ایفا می‌کند. طعم آن که اغلب به عنوان طعمی چوبی، گیاهی و نعناع مانند با ادویه‌ای ملایم توصیف می‌شود، میراثی را با خود به همراه دارد که در قاره‌ها و قرن‌ها تاریخ آبجوسازی امتداد دارد. بنابراین، آنچه در اینجا می‌بینیم، صرفاً یک گیاه نیست، بلکه سنگ بنای فرهنگ است، ماده‌ای که سفر آن از ساقه تا دم کردن به اندازه هر دانه یا مخمری اهمیت دارد.

در این تصویر ثابت، مخروط رازک Northern Brewer از ریشه‌های کشاورزی خود فراتر می‌رود. این مخروط هم شکننده و هم قدرتمند، هم زینتی و هم ضروری به تصویر کشیده شده است. نورپردازی پراکنده، زیبایی طبیعی آن را برجسته می‌کند، اما همچنین بر وقار آرام چیزی تأکید می‌کند که به ندرت مورد توجه قرار می‌گیرد، اگرچه شخصیت بسیاری از آبجوها را شکل می‌دهد. از طریق این لنز، رازک از یک جزء دم‌آوری به موضوعی هنری ارتقا یافته است و شایسته همان تحسینی است که در نهایت به ساخت آن کمک می‌کند.

تصویر مربوط به: رازک در آبجوسازی: کارخانه آبجوسازی بلو نورترن