Εικών: Εργαστήριο Ζυθοποιίας Λυκίσκου Gargoyle

Στα σκοτεινά, μελαγχολικά όρια αυτού που μοιάζει με αυτοσχέδιο εργαστήριο ζυθοποιίας, ξεδιπλώνεται μια σουρεαλιστική και σχεδόν αλχημική σκηνή. Στο κέντρο ενός ακατάστατου ξύλινου πάγκου εργασίας στέκεται ένα μοναχικό φυτό, η παρουσία του επιβλητική και απόκοσμη. Τα λεπτά, στριμμένα κλαδιά του σχηματίζουν καμπύλη προς τα έξω σε αφύσικες κατευθύνσεις, θυμίζοντας την εικόνα σκελετικών δακτύλων που απλώνονται προς τις σπασμένες ακτίνες φωτός που χύνονται μέσα από βρώμικα παράθυρα ψηλά. Τα αραιά αλλά ζωντανά φύλλα προσκολλώνται στα καμπυλωτά κλαδιά με μια πεισματική ανθεκτικότητα, με την διακριτική πράσινη απόχρωση τους να διακόπτει την κατά τα άλλα απαλή παλέτα σκιών, γυαλιού και παλαιωμένου ξύλου. Αν και εύθραυστο σε μέγεθος, η σιλουέτα του φυτού ακτινοβολεί μια απόκοσμη αυθεντία, σαν να ήταν λιγότερο ένα φυσικό δείγμα και περισσότερο ένας επικαλούμενος φύλακας, η ζωντανή ενσάρκωση κάποιας πειραματικής ποικιλίας λυκίσκου γνωστής μόνο στους πιο τολμηρούς ζυθοποιούς.

Γύρω από αυτό το παράξενο κεντρικό κομμάτι βρίσκεται μια χαοτική διάταξη από σύνεργα ζυθοποιίας. Γυάλινα μπουκάλια ποικίλων σχημάτων και μεγεθών, μερικά γεμάτα με κεχριμπαρένια υγρά, άλλα με θολά ή ημιδιαφανή διαλύματα, είναι διάσπαρτα στον πάγκο χωρίς διακριτή σειρά. Μικρά ποτήρια και δοκιμαστικοί σωλήνες βρίσκονται φωλιασμένα ανάμεσα σε σημειωματάρια, τσαλακωμένα χαρτιά και μισοξεχασμένα εργαλεία μέτρησης. Η ακαταστασία υποδηλώνει έναν χώρο όχι σχολαστικής επιστήμης αλλά πυρετώδους δοκιμής και λάθους, ένα εργαστήριο όπου η επιδίωξη της καινοτομίας αντικαθιστά την τάξη. Κάθε αντικείμενο φαίνεται να αφηγείται ένα κομμάτι μιας ιστορίας - την πεισματική επιμονή των αποτυχημένων παρτίδων, τους μικρούς θριάμβους της ανακάλυψης και την ακούραστη προσπάθεια κάποιου που είναι αποφασισμένος να αξιοποιήσει το κρυφό δυναμικό του φυτού.

Η ατμόσφαιρα πυκνώνει από την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς. Σωματίδια σκόνης κρέμονται αιωρούμενα στις ακτίνες που διαπερνούν τον αέρα από τα ραγισμένα παράθυρα, με κάθε ακτίνα να φωτίζει τις άκρες των γυάλινων δοχείων και τις τρυφερές φλέβες των φύλλων του φυτού. Ο οπίσθιος φωτισμός ενισχύει την αίσθηση του μυστηρίου, σχηματίζοντας μακριές σιλουέτες που εκτείνονται κατά μήκος του πάγκου σαν οιωνοί. Οι γύρω γωνίες του δωματίου παραμένουν βυθισμένες στο σκοτάδι, με το περιεχόμενό τους μόλις να διακρίνεται, ενισχύοντας την αίσθηση ότι αυτό το φυτό και αυτός ο πάγκος αντιπροσωπεύουν το επίκεντρο μιας μυστικής τελετουργίας. Το αποτέλεσμα είναι ταυτόχρονα ευλαβικό και δυσοίωνο, σαν ο θεατής να έχει σκοντάψει πάνω σε ένα ιερό πείραμα που δεν προορίζεται για συνηθισμένα μάτια.

Η ατμόσφαιρα της σκηνής ισορροπεί άβολα μεταξύ θαυμασμού και ανησυχίας. Από τη μία πλευρά, η λεπτή νέα ανάπτυξη του φυτού λυκίσκου υποδηλώνει ζωή, ανανέωση και την υπόσχεση της εφεύρεσης - μια ματιά στο πώς η φύση θα μπορούσε να πειστεί να αναδιαμορφώσει τα αισθητηριακά όρια της μπύρας. Από την άλλη, η στρεβλή, σχεδόν γκροτέσκα μορφή των κλαδιών της μεταφέρει την ανυπακοή, μια νότα απειλής και τη δυσκολία να κυριαρχήσει μια τέτοια δύναμη. Ενσαρκώνει την ίδια τη δυαδικότητα της ίδιας της ζυθοποιίας: την ένταση μεταξύ ελέγχου και χάους, μεταξύ καλλιτεχνίας και απρόβλεπτου.

Η επιλογή της γωνίας λήψης, ελαφρώς χαμηλή και με κλίση προς τα πάνω, αναδεικνύει το φυτό σε μια επιβλητική φιγούρα που κυριαρχεί στο δωμάτιο. Γίνεται λιγότερο ένας απλός οργανισμός και περισσότερο ένας χαρακτήρας με παρουσία, ένα σύμβολο των δοκιμασιών και των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι ζυθοποιοί όταν παλεύουν με άγριες ποικιλίες λυκίσκου. Το περιβάλλον εργαστήριο -ακατάστατο, σκοτεινό και γεμάτο με μια αίσθηση μυστικότητας- χρησιμεύει ως η τέλεια σκηνή για αυτό το δράμα ζυθοποιίας. Μαζί, το φυτό και το σκηνικό θυμίζουν όχι μόνο την επιστήμη της ζύμωσης, αλλά και τη μυθολογία της ζυθοποιίας: μια υπενθύμιση ότι κάθε ποτήρι μπύρα φέρει μέσα του μια ηχώ αγώνα, ανακάλυψης και της μεταμορφωτικής μαγείας που συμβαίνει όταν η φύση και η ανθρώπινη φιλοδοξία συγκρούονται.

Η εικόνα σχετίζεται με: Λυκίσκος στην παρασκευή μπύρας: Gargoyle