Hop in bierbrouwen: Yeoman

Een gedetailleerde foto van hopbellen en groene bladeren die groeien op een houten rek in warm zonlicht, met glooiende heuvels op de achtergrond. Meer informatie

De Yeoman-hopsoort staat bekend om zijn citrusaccenten boven de klassieke Engelse aardsheid. Hij is geschikt voor zowel vroege bitterheid als latere aromabehandelingen. Brouwers hebben Yeoman in tientallen historische recepten gebruikt en vormen vaak een aanzienlijk deel van de hopproductie. Hoewel het brouwen van Yeoman nu een historische praktijk is, is de invloed ervan nog steeds merkbaar in de afstammelingen en hopveredelingsprogramma's.

Belangrijkste punten

• Yeoman-hop, ook bekend als Wye Yeoman, is in de jaren 70 ontstaan op het Wye College in Groot-Brittannië.
• Deze Yeoman-hopsoort is een dubbeldoelhop met een gematigd alfazuurgehalte van ongeveer 8% en een citrusachtig aroma.
• Yeoman wordt al eeuwenlang in veel recepten gebruikt en vormt vaak een groot deel van de hop in bekende brouwsels.
• Yeoman-brouwen is nu historisch; de variëteit wordt niet meer geproduceerd, maar is nog steeds belangrijk voor de voortplanting.
• Bronnen die Yeoman documenteren zijn onder meer BeerLegends, GreatLakesHops, Willingham Nurseries en USDA-hopgegevens.

Inleiding tot Yeoman-hop en hun rol bij het brouwen

Yeoman, ontwikkeld in de jaren 70 aan het Wye College in Engeland, maakte deel uit van een missie om Britse hopvariëteiten uit te breiden. Het bier viel op door zijn hoge alfazuurgehalte, waardoor het ideaal was voor zowel bittere als aromatische doeleinden. Deze unieke eigenschap maakte het een favoriet onder brouwers.

Yeoman werd gezien als een veelzijdige hop, geschikt voor vroege kooktoevoegingen en late hop- of drooghopping. Historische recepten benadrukten vaak de belangrijke rol ervan en lieten het belang ervan voor het brouwen zien.

De Engelse hopoogst vond doorgaans plaats van begin september tot begin oktober, volgens het standaardschema in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel Yeoman niet langer commercieel verkrijgbaar is, blijven de geschiedenis ervan op Wye College en het profiel ervan van belang voor geïnteresseerden in traditionele Britse hop.

Gearchiveerde brouwnotities onderstrepen Yeomans aanpassingsvermogen. Het werd gebruikt voor een sterke bitterheid en later voor het toevoegen van aroma. Deze veelzijdigheid rechtvaardigde de dubbele classificatie in veel recepten.

Yeoman hop: smaak- en aromaprofiel

Het smaakprofiel van Yeoman wordt gekenmerkt door een uitgesproken Engels hoparoma, aangevuld met levendige citrustonen. Moutige ales profiteren van een nobele, licht kruidige topnoot. Dit combineert zachte bloemige tonen met het frisse citrushopkarakter.

Olieanalyse onthult de complexiteit van de geur. Het totale oliegehalte varieert van 1,7 tot 2,4 ml per 100 g, gemiddeld 2,1 ml. Myrceen, met 47-49%, domineert en biedt harsachtige, fruitige en citrusachtige indrukken. Humuleen, met 19-21%, voegt houtachtige en nobele kruiden toe. Caryofylleen, met 9-10%, draagt bij aan een peperige, kruidige diepte.

Kleinere componenten zorgen voor nuance. Farneseen is minimaal, gemiddeld 0,5%. Sporenelementen zoals β-pineen, linalool, geraniol en selineen vormen 19-25%. Ze versterken de bloemige en fruitige facetten in het Yeoman-aroma.

In de praktijk biedt het Yeoman-smaakprofiel een aangename bitterheid met heldere citrushopaccenten. Brouwers die op zoek zijn naar een traditioneel Engels hoparoma met een vleugje citroen of sinaasappel, vinden Yeoman een goede keuze. Het is ideaal voor aromatoevoegingen en gebruik in de late ketel.

Toepassingen zijn onder andere pale ales en bitters in Engelse stijl. De hop moet hierbij spreken zonder de mout te overheersen. Het citrushopelement combineert goed met karamelmouten en ingetogen gistesters voor evenwichtige, aromatische bieren.

Macrofoto van een vers geoogste hopbel, waarvan de goudgroene schubben glinsteren in het warme, natuurlijke licht op een aardse ondergrond. Meer informatie

Brouwwaarden en chemische samenstelling van Yeoman

Er is melding gemaakt van een matig tot hoog alfazuurgehalte bij Yeoman. Vroege gegevens laten een alfazuurgehalte zien van 12-16%, met een gemiddelde van ongeveer 14%. Alternatieve datasets suggereren echter een breder bereik, tot ongeveer 6,7% in sommige gevallen. Brouwers moeten zich bewust zijn van natuurlijke variatie bij het gebruik van historische analyses voor de formulering.

Bètazuren worden over het algemeen aangetroffen in een percentage van ongeveer 4-5%, met een gemiddelde van 4,5%. Dit resulteert in een alfa-bètaverhouding van 2:1 tot 4:1, met een gemiddelde van 3:1. Deze verhouding heeft invloed op de bitterheidsefficiëntie en de stabiliteit van het bier tijdens de rijping.

Co-humulone Yeoman maakt ongeveer een kwart uit van de totale alfazuren. Het bedraagt doorgaans ongeveer 25% van de alfafractie. Deze verhouding beïnvloedt de waargenomen bitterheid en helpt bij de hopselectie voor recepten die een specifiek bitterheidsniveau nastreven.

De totale oliegehaltes van Yeoman zijn matig, vergeleken met rassen die zich richten op aroma. De waarden variëren van 1,7 tot 2,4 ml per 100 g, gemiddeld ongeveer 2,1 ml/100 g. Het oliegehalte beïnvloedt zowel de aromatische bijdrage als de vluchtigheid tijdens het koken en drooghoppen.

• Typische oliesamenstelling: myrceen circa 48% van de totale oliën, humuleen circa 20%, caryofylleen circa 9,5%, farneseen circa 0,5% en andere oliën vormen de resterende 19–25%.
• Verschillen tussen datasets worden veroorzaakt door het oogstjaar, de groeiregio en de analysemethode.

Gebruik voor de receptplanning de gemiddelde chemische samenstellingscijfers van Yeoman als basis. Corrigeer indien beschikbaar voor gemeten labwaarden. Deze aanpak helpt bij het afstemmen van de verwachte bitterheidseenheden en het aromaprofiel, rekening houdend met variaties van batch tot batch.

Yeoman Hops in bitter- en aromagebruik

Brouwers waarderen Yeoman zeer vanwege de dubbele toepassing. Door de hoge alfazuren is het een uitstekende keuze voor bittere bieren, die vroeg in het kookproces worden toegevoegd. Dit zorgt voor een zuivere, constante bitterheid in het bier.

Receptanalyses tonen de veelzijdigheid van Yeoman aan. Het wordt veel gebruikt in verschillende hoptoevoegingen. Doorgaans maakt het ongeveer 38 procent uit van het totale hopgewicht in recepten.

Wanneer Yeoman's hopoliën laat of tijdens de fermentatie worden toegevoegd, onthullen ze een mild citrus- en Engels kruidenkarakter. Dit versterkt het aroma van het bier.

• Vroeg koken: betrouwbare Yeoman-bitterheid die een heldere, constante bitterheid geeft.
• Laat koken of wervelen: verhelderend Yeoman-aroma met citrusaccenten.
• Toevoegingen van droge hop of fermentatie: expressieve oliën die de moutige ales complementeren.

Praktische brouwers mengen Yeoman in recepten om de basis en geur in balans te brengen. Door het zowel voor de bitterheid als de afdronk te gebruiken, ontstaat er samenhang tussen de bittere lading en het uiteindelijke aroma.

Als hopoptie voor dubbel gebruik past Yeoman perfect bij Engelse ales en moderne hybriden. Het profiel behoudt het traditionele karakter en voegt een subtiele citrusaccent toe aan hedendaagse stijlen.

Close-up van de handen van een brouwer die vers geoogste Yeoman-hop perst, waarbij de oliën vrijkomen op een rustiek houten oppervlak onder warm natuurlijk licht. Meer informatie

Bierstijlen die geschikt zijn voor Yeoman-hop

Yeoman schittert in traditionele Britse ales, waar een uitgesproken Engels karakter gewenst is. Het wordt vaak gekozen vanwege de milde citrus, lichte kruiden en zuivere bitterheid. Deze eigenschappen passen perfect bij recepten met een sterke mout.

Receptgegevens onthullen de veelzijdigheid van Yeoman in klassieke stijlen. Het wordt gebruikt in pale ales, best bitters en milds. Dit helpt de Engelse hopkarakteristieken te versterken zonder mout of gist te overschaduwen.

In lagers voegt Yeoman een subtiele fruitige noot toe bij spaarzaam gebruik. Het is perfect voor continentale of Britse lagers. Het zorgt voor een ingetogen aroma en behoudt een frisse afdronk.

• Beste Bitter: traditionele bitterheid met een zachte citruslift
• Pale Ale: ondersteunt de complexiteit van de mout en voegt nette hoptopnoten toe
• Mild & Brown Ale: mengt zich in recepten met weinig hop voor een rondere smaak
• Lagers (Britse stijl): kleine doses behouden de helderheid van het lager en voegen een subtiel karakter toe

Doseringsgegevens voor 38 bekende recepten suggereren een gematigd gebruik. Dit geldt voor late toevoegingen of dry-hopping voor aroma, en eerdere toevoegingen voor bitterheid. Deze aanpasbaarheid maakt Yeoman een betrouwbare keuze voor verschillende bierstijlen.

Combineer Yeoman met East Kent Goldings of Fuggles voor een klassiek profiel. Experimenteer met single-hop pale ales om de citrusachtige Engelse persoonlijkheid te ontdekken. Blend het vervolgens in complexere recepten.

Hopvervangers en -combinaties voor Yeoman

Ervaren brouwers wenden zich vaak tot Target als ze Yeoman-vervangers nodig hebben. Target deelt een stevig bitter karakter en een frisse citrus-hars basis. Het imiteert Yeoman in veel traditionele Engelse en pale ale-recepten.

Wanneer lupulinepoeder nodig is, is de beschikbaarheid van Yeoman beperkt bij grote verwerkers. Yakima Chief, Hopsteiner en BarthHaas bieden geen Cryo-, LupuLN2- of Lupomax-vorm van Yeoman aan. De hele kegelvorm of pelletvorm blijft de praktische keuze.

Gegevens van Beer-Analytics en aantekeningen van experts wijzen op een kleine reeks betrouwbare swaps en blends. Overweeg om Target te combineren met Challenger of Northdown. Dit repliceert zowel een bittere zwaarte als bloemig-aardse topnoten.

Aanbevolen hopcombinaties voor Yeoman zijn onder andere Challenger voor de structuur en Northdown voor de aromatische ondersteuning. Deze mixen helpen een rond profiel te creëren wanneer de directe Yeoman-voorraad beperkt is.

Veredelingsrelaties kunnen bepalend zijn voor de keuze van vervanging. Rassen die afstammen van of verwant zijn aan Yeoman, zoals Pioneer en Super Pride, hebben vergelijkbare eigenschappen. Brouwers kunnen deze testen op sterke overeenkomsten.

Praktische benaderingen voor het gebruik van hoppen zoals Yeoman zijn onder andere gespreide aromatoevoegingen en een vleugje late hopping. Dit herstelt de verloren subtiliteit. Voor bittere smaken is het beter om alfazuurdoelen te gebruiken in plaats van alleen op rasnamen te vertrouwen.

Gebruik deze schets om te experimenteren:

1. Begin met Target voor bitterheid.
2. Voeg Challenger toe voor mid-hopcomplexiteit.
3. Maak het geheel af met Northdown of een verwante variëteit om het aroma te versterken.

Houd de resultaten bij en pas ze naar smaak aan.

Een gezellige huisbar met een glas amberkleurig bier, omringd door verse Yeoman-hopbellen. Op de achtergrond staan een boekenplank en een krijtbord met biercombinaties. Meer informatie

Praktische doseringsrichtlijnen voor Yeoman in recepten

De dosering van Yeoman kan variëren afhankelijk van het doel van het brouwsel. Het is het beste om Yeoman te gebruiken als een hop met een dubbel doel, voor zowel bitterheid als late toevoegingen. De alfazuren, variërend van 6,7% tot 16%, spelen een cruciale rol bij het berekenen van de bitterheid. Het is essentieel om de gemeten alfawaarde van uw specifieke batch te gebruiken in plaats van een algemeen getal.

Houd bij het bepalen van de hoeveelheid Yeoman-hop rekening met het aandeel ervan in de totale hopprijs. Recepten bevatten vaak Yeoman, van een klein accent tot de enige hop. Gemiddeld maakt Yeoman ongeveer 38% van de totale hop uit. Voor een krachtigere Engelse of citrussmaak, verhoog het aandeel. Voor een subtielere ondersteuning, houd het daarentegen onder de 10%.

• Vroege bitterheid: gebruik Yeoman wanneer de alfa hoog is. Toevoegingen na 60-90 minuten zorgen voor een zuivere bitterheid.
• Late aroma: gebruik Yeoman voor citrus- en bloemige tonen. Voeg toe na 5-15 minuten of net voordat het vuur uit is voor een heldere, opwekkende geur.
• Dry hop: gematigde doseringen versterken het Engelse karakter zonder de mout te overheersen.

Om de benodigde hoeveelheid Yeoman te bepalen, moet u rekening houden met zowel het gewicht als het percentage. Als de alfa rond de 12-16% ligt, is het een betrouwbare bittere optie, omdat het minder gewicht vereist in vergelijking met partijen met een lagere alfa. Bij een alfa rond de 7-9% verhoogt u de hoeveelheid gram of ounce om de gewenste IBU te bereiken. Aanpassingen moeten ook worden gemaakt voor de co-humulongehaltes, die de waargenomen bitterheid beïnvloeden.

Het opstellen van eenvoudige receptregels kan de besluitvorming stroomlijnen. Houd voor batches van 5 gallon rekening met de volgende uitgangspunten:

• Gebalanceerd pale ale: 25–35% hop als Yeoman, verdeeld over toevoegingen van 60 minuten en latere toevoegingen.
• Engelse bitter of bitter: 40–70% Yeoman, leunend op vroege toevoegingen voor de ruggengraat en late hoppen voor het aroma.
• Single-hop showcase: 100% Yeoman werkt, maar zet de set laat op en verlaag de dry-hop-hoeveelheden als de alpha hoog is.

Het bijhouden van de Yeoman-hoptarieven over verschillende batches heen kan helpen om uw cijfers te verfijnen. Registreer alfazuren, olietotalen en de waargenomen smaak. Gebruik laboratoriumgegevens van elke oogst om de IBU's te berekenen en de precieze hoeveelheid Yeoman te bepalen die nodig is voor toekomstige batches.

Yeoman in fokkerij en nakomelingenrassen

Aan Wye College speelde Yeoman een cruciale rol als veredelingsouder. De eigenschappen van de hop werden door plantenveredelaars benut om diverse commerciële hopsoorten te creëren. Deze inspanning leidde ertoe dat de oorsprong van de Pioneer hop in talloze veredelingsverslagen terug te voeren was op Yeoman.

Genetische analyse bevestigt de invloed van Yeoman op latere rassen. Deze studies onthullen duidelijke markers die Yeoman verbinden met de Super Pride hoplijn en andere historische cultivars. Veredelaars waardeerden Yeoman vanwege zijn aromastabiliteit en consistente opbrengst bij kruisingen.

De resultaten van het programma omvatten Pioneer, Super Pride en Pride of Ringwood. Pioneer werd populair op de exportmarkt. Super Pride verving uiteindelijk Pride of Ringwood in veel Australische brouwerijen vanwege de superieure agronomie en consistentie.

Hoewel Yeoman niet langer wordt gebruikt in de veredeling, blijft de nakomeling ervan cruciaal in moderne programma's. De genetische erfenis ervan blijft de ontwikkeling van hop beïnvloeden en is bepalend voor de selectie van ouderplanten voor nieuwe aroma's en bittere eigenschappen.

• Wye College: oorsprong van belangrijke kruizen met Yeoman-letters.
• Oorsprong van de pionierhop: gedocumenteerd via Yeoman-gebaseerde kweeklijnen.
• Super Pride hop-afkomst: ontwikkeld door bijdragen van Yeoman en selectie in Australië.

Een hopveld met gouden verlichting en levendige Yeoman-hopbellen op de voorgrond, met rijen weelderige hopranken die naar een boerderij leiden die verscholen ligt tussen glooiende heuvels in de verte. Meer informatie

Beschikbaarheid, stopzetting en bron van historische gegevens

Brouwers die op zoek zijn naar Yeoman-verkrijgbaarheid moeten weten dat het niet langer via reguliere kanalen wordt verkocht. Beermaverick biedt embedded code en notities die de stopzetting ervan bevestigen. Het bedrijf verduidelijkt ook dat het geen banden heeft met hoptelers of -fabrikanten.

Receptenarchieven vermelden Yeoman nog steeds in een bescheiden aantal brouwsels. Analyses onthullen ongeveer 38 recepten waarin de hop wordt genoemd. Dit betekent dat sporen van Yeoman te vinden zijn in historische mixen, ook al zijn die vandaag de dag niet meer beschikbaar.

Voor wie Yeoman-hop wil kopen, zijn verzamelaars en speciaalzaken de beste optie. De meeste commerciële verkooppunten hebben het niet meer. Historische verkooppunten op sites zoals BeerLegends, GreatLakesHops en Willingham Nurseries geven referenties van eerdere voorraad, niet van de huidige voorraad.

Onderzoekers en brouwers die op zoek zijn naar historische gegevens over Yeoman kunnen waardevolle informatie vinden in de documentatie over hopcultivars van het Amerikaanse ministerie van Landbouw en in de gearchiveerde aantekeningen van Beermaverick. Deze bronnen bevatten gedetailleerde kweeknotities, proefverslagen en eerdere beschikbaarheidsdata. Ze helpen verklaren waarom Yeoman is stopgezet.

• Controleer receptendatabases om voorbeelden en gebruiksaanwijzingen te vinden waarin Yeoman voorkomt.
• Raadpleeg de cultivarbestanden van USDA voor kweek- en registratiegegevens die zijn gekoppeld aan historische Yeoman-gegevens.
• Zoek op veilinglijsten van speciaalzaken en op forums voor hopverzamelaars als u Yeoman-hop wilt kopen. Let daarbij op de authenticiteit en herkomst.

Voorraad- en beschikbaarheidsrapporten bevestigen dat Yeoman niet meer op de commerciële markt verkrijgbaar is. Gegevens die de stopzetting van Yeoman aantonen, zijn nog steeds waardevol. Ze helpen formuleerders bij het traceren van oude recepten of het bestuderen van hoprassen voor veredelingsprogramma's.

Groeikenmerken en landbouwkundige eigenschappen van Yeoman

Yeoman rijpt vroeg, met oogsten van begin september tot begin oktober in Engelse klimaten. Het ras werd in de jaren 70 ontwikkeld aan Wye College. Het ras werd gekozen vanwege zijn betrouwbare veldprestaties en aanpassingsvermogen aan gematigde omstandigheden.

Veldproeven tonen aan dat Yeoman een matige tot hoge groeisnelheid heeft. Dit maakt het geschikt voor commerciële hopteelt. De gestage ontwikkeling van het bladerdek helpt telers bij het beheren van trainings- en snoeischema's met voorspelbare arbeidsbehoeften.

De opbrengst van Yeoman varieert van ongeveer 1610 tot 1680 kg per hectare. Deze cijfers komen, na omrekening, overeen met gangbare acre-schattingen. Dit geeft brouwers en boeren realistische verwachtingen voor productieplanning en aanbodprognoses.

Resistentie tegen de Yeoman-ziekte is een sterk agronomisch kenmerk. Het is gedocumenteerd als resistent tegen verwelkingsziekte (Verticillium), valse meeldauw en echte meeldauw. Deze resistentie vermindert de verliezen en vermindert de afhankelijkheid van routinematige fungicidetoepassingen.

De kegeleigenschappen zijn geschikt voor commerciële teelt, hoewel de precieze grootte en dichtheid niet uitgebreid worden gekwantificeerd in historische bronnen. Kwekers vonden dat de kegels voldeden aan de verwerkingsnormen voor drogen en pelletiseren tijdens de gebruiksperiode.

• Oorsprong: Wye College, Engeland, jaren 70.
• Seizoensrijpheid: vroeg; oogst begin september-begin oktober.
• Groeisnelheid: matig tot hoog.
• Opbrengst voor boeren: 1610–1680 kg/hectare.
• Resistentie tegen Yeoman-ziekten: verwelkingsziekte, valse meeldauw, echte meeldauw.

Voor telers die rassen beoordelen, biedt Yeoman Agronomy een balans tussen voorspelbare opbrengsten en een lagere ziektedruk. Deze eigenschappen maakten het ras een verstandige keuze, aangezien de klimatologische en marktomstandigheden overeenkwamen met het profiel.

Bewaarbaarheid en verouderingsgedrag van Yeoman-hop

De opslag van Yeoman hop heeft invloed op zowel de bitterheid als het aroma. De hopbellen zijn de typische vorm, met oliegehaltes variërend van 1,7 tot 2,4 ml/100 g. Dit lage oliegehalte zorgt ervoor dat het aroma bij kamertemperatuur sneller vervaagt dan bij variëteiten met een hoog oliegehalte.

Koude, zuurstofarme omstandigheden vertragen het verlies van vluchtige olie en behouden alfazuren. Bewaren in vacuümverpakte Mylar-zakken of onder stikstof bij gekoelde temperaturen verlengt de houdbaarheid. Brouwers dienen warm-koudcycli te vermijden die oxidatie versnellen.

Retentiegegevens tonen een Yeoman-alfaretentie van ongeveer 80% na zes maanden bij 20 °C (68 °F). Deze cijfers helpen bij het plannen van oudere voorraden. Gebruik voor dry-hopping of aroma versere partijen of verhoog de hopmassa ter compensatie.

• Korte termijn: tot drie maanden bij kamertemperatuur zorgt voor bitterheid met minimaal alfaverlies.
• Middellange termijn: gekoelde opslag met minimale zuurstofconsumptie behoudt oliën en alfazuren beter.
• Langdurig bewaren: invriezen of bewaren bij een temperatuur lager dan 0°C om de retentie te maximaliseren bij het maandenlang laten rijpen van Yeoman-hop.

Omdat er geen commercieel lupulinepoeder voor Yeoman bestaat, is het hanteren van kegels cruciaal. Minimaliseer blootstelling aan lucht tijdens het wegen en doseren. Houd bij extractgestuurde recepten de alfawaarden nauwlettend in de gaten om eventuele dalingen te corrigeren.

Bij het evalueren van rijpende Yeoman-hop, proef het aroma en meet de IBU-bijdrage vóór grote batches. Kleine testbrouwsels helpen bepalen of olieverlies de bloemige of kruidige tonen heeft verdoofd.

Receptvoorbeelden en gebruiksaanwijzingen met Yeoman

Hieronder vindt u praktische receptoverzichten en duidelijke Yeoman-gebruiksaanwijzingen om het historische karakter te reconstrueren. De dataset toont 38 Yeoman-recepten met een gemiddelde hopsamenstelling van bijna 38% van de totale hop. Gebruik dit als uitgangspunt voor bieren met Yeoman.

Eenvoudige single-hop Engelse bitter (volkoren): 5 gallon batch, 90% lichte moutbasis, 10% kristal. Voeg Yeoman (of Target) toe na 60 minuten voor bitterheid en nogmaals na 10 minuten voor aroma. Houd de IBU's gematigd, 30-40, om de citrusachtige, nobele kenmerken te benadrukken.

Klassiek Kölsch-stijl lager: lichte pilsmout, gistachtige White Labs WLP029. Gebruik Yeoman voor een hoppigheid van 15-20% met een lichte bittere bijsmaak in het begin en een late whirlpooltoevoeging om citrustonen te versterken zonder de moutbalans te overheersen.

Voor pale ales: combineer populaire gistcombinaties uit analyses zoals Safale US-05 of Wyeast 1056. Stel de Yeoman-bijdrage in op ongeveer 30-40% van de totale hop, met hopstand-toevoegingen om vluchtige oliën te behouden en een helder citrusaroma te leveren in bieren met Yeoman.

• Vervangstrategie: gebruik Target voor de bitterheid vanwege de hoge alfazuren, meng daarna Challenger en Northdown om het aroma van Yeoman na te bootsen.
• Doseringstip: als Yeoman primair is, splits de hop dan in 70% vroeg (bitter) en 30% laat (smaak/aroma) om de citrushelderheid te behouden.
• Gistcombinatie: neutrale, schone fermentatie laat Yeoman schitteren; esterrijke stammen kunnen de citrusachtige ondertoon aanvullen als u op zoek bent naar complexiteit.

Verhoog bij het reconstrueren van oude recepten de late toevoegingen en de aanwezigheid van dry hop om de verloren vluchtige aromaten van een uit de handel genomen ras te herstellen. Deze aanpak helpt het profiel te behouden dat te zien is in historische bieren met Yeoman.

Voor brouwers met extract en gedeeltelijke maisch: bereken de hopkosten op basis van zwaartekracht. Houd de Yeoman-gebruiksaanwijzingen zichtbaar in de receptenkaart: percentage hopkosten, timing van toevoegingen en aanbevolen vervangers. Zo blijft de replicatie consistent over batches.

Overweeg kleine proefbatches om de bitterheidsbijdrage en de aromabalans te optimaliseren. Uit analyses blijkt dat veel brouwers voor Yeoman in multihopmixen rond een derde hoppercentage hebben gekozen. Gebruik die verhouding bij het blenden met Challenger of Northdown om het oorspronkelijke karakter te benaderen.

Technische overwegingen voor moderne brouwers

Yeoman-brouwen vereist een nauwgezette planning van de hopverwerking. Omdat grote leveranciers zoals Yakima Chief, Hopsteiner en BarthHaas geen lupuline of poeder aanbieden, moeten brouwers zich aanpassen aan de blad- of pelletformaten. Deze verschuiving heeft invloed op de manier waarop Yeoman wordt verwerkt in cryo-brouwen.

Alfazuren in Yeoman variëren doorgaans van 12 tot 16 procent. Sommige laboratoriumrapporten geven echter waarden aan van slechts 6,7 procent. Het is cruciaal om historische laboratoriumrapporten te raadplegen bij het herzien van oudere recepten. Dit zorgt ervoor dat de IBU-berekeningen nauwkeurig zijn en de bitterheidsbalans correct is.

Het co-humulongehalte ligt rond de 25 procent, wat bijdraagt aan een zuivere bitterheid in plaats van een scherpe smaak. Deze eigenschap is gunstig bij het plannen van bittere toevoegingen. Het helpt bij het bereiken van een evenwichtig maisch- en laathopprofiel.

De totale oliesamenstelling is van belang voor het kookverlies en het behoud van aroma. Myrceen, ongeveer 48 procent, verliest aan kracht bij verhitting. Het is het beste om hop met veel myrceen te gebruiken in de late toevoeging of in whirlpoolhop. Humuleen, ongeveer 20 procent, vormt een stevige basis en behoudt zijn smaak beter tijdens het koken.

Zonder cryo Yeoman kunnen brouwers alternatieven verkennen, zoals cryo-verwerkte Target voor een geconcentreerde smaak. Het uitvoeren van split-batchproeven kan helpen bij het vergelijken van de aroma-intensiteit. Pas het gewicht van de late hop aan op basis van sensorische voorkeuren.

Overweeg bij vervanging Target-, Challenger- of Northdown-hop. Deze variëteiten bieden verschillende smaakprofielen. Target voegt een citrus-dennenpunch toe, Challenger draagt bij aan aardse tonen en Northdown vormt een brug tussen bloemige en harsachtige smaken.

Effectieve hopverwerking voor Yeoman omvat een fijnere maling van pellets en een voorzichtige overdracht om blootstelling aan zuurstof te minimaliseren. Gebruik hopzakken of hop-backs voor grote late toevoegingen. Houd regelmatig alfa- en olieanalyses bij om weloverwogen aanpassingen te kunnen doen.

Voer voor Yeoman Brewing laboratoriumproeven uit om isomerisatie en aromabehoud te beoordelen. Schaal de labresultaten op naar productiegroottes, documenteer sensorische feedback en monitor de alfavariabiliteit. Deze gegevens zullen dienen als leidraad voor toekomstige receptontwikkeling.

• Controleer de alfawaarde van elk lot voordat u de IBU's berekent.
• Plan de toevoegingen op het laatste moment om de balans tussen myrceen en humuleen te behouden.
• Gebruik vervangers of Yeoman cryo-alternatieven wanneer de lupulinevorm nodig is.

Conclusie

Yeoman neemt een belangrijke plaats in in de Britse hopgeschiedenis. Ontwikkeld aan Wye College in de jaren 70, was het een dubbeldoelras. Het combineerde een citrusachtig Engels aroma met hoge alfazuren, waardoor het veelzijdig is voor zowel bitterheid als aroma in traditionele recepten. Het profiel is gedocumenteerd in talloze brouwgegevens en analysedatasets.

Hoewel Yeoman niet langer commercieel verkrijgbaar is, is de impact ervan nog steeds voelbaar. De genetische invloed is terug te zien in rassen zoals Pioneer en Super Pride. Voor wie het karakter ervan wil nabootsen, zijn gearchiveerde alfarapporten en agronomische aantekeningen cruciaal. Deze zijn te vinden in BeerLegends, USDA-cultivarbestanden en gespecialiseerde analyses.

Beschouw Yeoman als uitgangspunt bij het samenstellen van recepten. Controleer echter altijd de specifieke alfawaarden en de trends in combinaties voordat u uw recept finaliseert. De erfenis van Yeoman zit niet alleen in de genetische bijdrage, maar ook in het gedocumenteerde aroma, de chemische gegevens en de geregistreerde toepassingen. Deze informatie blijft essentieel voor de selectie en veredeling van hop, zowel voor ambachtelijke als commerciële brouwerijen.

Verder lezen

Als je dit bericht leuk vond, vind je deze suggesties misschien ook interessant:

• Hop in bierbrouwen: Mount Hood
• Hop in bierbrouwen: Blue Northern Brewer
• Hop in bierbrouwen: Bravo